Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Teachers' Perceptions of Organizational Justice and Organizational Dissent and Perceptions of Authoritarian Management Style / Öğretmenlerin Örgütsel Adalet ve Örgütsel Muhalefet Algıları ile Otoriter Yönetim Tarzına İlişkin Algıları

Yıl 2023, Cilt: 14 Sayı: 2, 50 - 67, 29.04.2023
https://doi.org/10.19160/e-ijer.1226021

Öz

The purpose of this research is to examine the relationship between school principals' authoritarian management style and teachers' perceptions of organizational justice and organizational dissent. The population of the research consists of 8989 teachers working in the schools affiliated to the Battalgazi and Yeşilyurt District National Education Directorates, which are the central districts of Malatya in the 2020-2021 academic year, and the sample of the research consists of 535 teachers determined by the quota sampling method from the schools in the population. The research is a quantitative method and was designed with a relational model. In the research, a model that predicts direct and indirect effects has been proposed, taking into account the literature on authoritarian management style, organizational justice and organizational dissent. In order to test this model, a path analysis study was conducted with the variables observed within the framework of structural equation modeling (SEM). As a result of the research, it was seen that 3 of the 10 hypotheses were rejected and 7 of them were accepted. Considering the prominent findings of the study, it was determined that the authoritarian management style of school principals was a negative direct and significant predictor of teachers' organizational justice perceptions. School principals' authoritarian management style is not a direct significant predictor of teachers' perceptions of articulated dissent; however, it was determined that the authoritarian management style predicted teachers' antagonistic and displaced dissent perceptions positively and significantly. When the mediation effects in the research model were examined, it was concluded that organizational justice was a significant mediating variable in the relationship between school principals' authoritarian management style and teachers' perception of articulated and antagonistic dissent. It was found that teachers working with school principals with authoritarian management style avoided the articulated dissent strategy and prefered to antagonistic and displaced dissent; however, it has been determined that if the authoritarian principal is fair, teachers can prefer the articulated dissent strategy. These results reveal the importance of organizational justice in the development of articulated dissent in schools.

Kaynakça

  • Acaray, A. (2018). Örgütsel muhalefet üzerine pozitif psikolojik sermayenin etkisi: Eğitim sektöründe bir çalışma. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(18), 83-91.
  • Akçay, P. ve Sevinç, H. H. (2021). Okul yöneticilerinin algılanan yönetim tarzları ve öğretmenlerin özerkliği üzerine bir araştırma. Gazi University Journal of Gazi Educational Faculty (GUJGEF), 41(2), 1173-1198.
  • Alanoğlu, M. ve Demirtaş, Z. (2019). Öğretmenlerin örgütsel adalet algılarının örgütsel vatandaşlık davranışı üzerindeki etkisi. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 49(49), 1-16.
  • Arlı, D. (2007). İlköğretim okulu yöneticilerinin yönetim biçimlerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
  • Aydın, İ. ve Kepenekçi, Y.K. (2008). Principals’ opinions of organizational justice in elementary schools in Turkey, Journal of Educational Administration, 46(4), 497–513.
  • Bakan, İ., Doğan, İ. F. ve Yılmaz, Y. S. (2017). Çalışanlarda mesleki öz yeterlilik algısı ile örgütsel muhalefet ilişkisi. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 9(2), 54-70.
  • Başaran, İ. E. (2004). Yönetimde insan ilişkileri (3. basım).Ankara: Nobel Yayınları,
  • Beugré, C. D. (1998). Managing fairness in organizations. Greenwood Publishing Group.
  • Biçkes, D. M. (2017). Konaklama işletmelerinde örgütsel muhalefetin bireylerarası saldırganlık üzerindeki etkisi: Kapadokya’daki otellerde bir araştırma. Ataturk University Journal of Economics & Administrative Sciences, 31(4).
  • Büyüköztürk, Ş. (2015). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
  • Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2014). Bilimsel araştırma yöntemleri (16. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
  • Byrne, B.M. (2010). Structural equation modeling with AMOS: Basic concepts, applications, and programming. New York: Routledge.
  • Can, A. (2013). SPSS ile bilimsel araştırma sürecinde nicel veri analizi. Ankara: Pegem Yayınları.
  • Cansoy, R. ve Polatcan, M. (2018). Türkiye’de okullarda örgütsel adalet araştırmaları: Ampirik araştırmalara bir bakış. Turkish Studies, 13(4), 163-184.
  • Cohen, L., Manion, L. and Morrison, K. (2007). Research methods in education (6. Baskı). Londra: Routledge.
  • Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2014). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik: SPSS ve LISREL uygulamaları. Ankara: Pegem Akademi.
  • Eren, E. (2008). Yönetim ve organizasyon. İstanbul: Beta Yayıncılık.
  • Ergün, H. (2017). Örgütsel muhalefete etki eden başlatıcı ve aracı değişkenler. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli.
  • Erkorkmaz, Ü., Etikan, İ., Demir, O., Özdamar, K. ve Sanisoğlu, S. Y. (2013). Doğrulayıcı faktör analizi ve uyum indeksleri. Turkiye Klinikleri Journal of Medical Sciences, 33(1), 210-223.
  • Farh, J. L. and Cheng, B. S. 2000. A cultural analysis of paternalistic leadership in Chinese organizations. In J. T. Li., A. S. Tsui, & E. Weldon (Eds.), Management and organizations in the Chinese context: 84-127. London: Macmillan.
  • Field, A. (2009). Discovering statistics using spss. California: SAGE Publications.
  • Fraenkel, J. R. and Wallen, N. E. (2009). How to design and evaluate research in education (7th edition). New York: McGraw-Hill.
  • Garner, J. T. (2013). Dissenters, managers, and coworkers: The process of co-constructing organizational dissent and dissent effectiveness. Management Communication Quarterly, 27(3), 373-395.
  • Genç, N. (2005). Yönetim ve Organizasyon, Çağdaş Sistemler ve Yaklaşımlar. Ankara: Seçkin Yayınları.
  • Graham, J. W. (1986). Principled organizational dissent: A theoretical essay. Research in Organizational Behavior, 8, 1–52.
  • Hoy, W. K. and Tarter, C. J. (2004). Organizational justice in schools: No justice without trust. International Journal of Educational Management, 18(4), 250- 259.
  • Hu, L. T. ve Bentler, P. M. (1999). Cutoff criteria for fit indexes in covariance structure analysis: Conventional criteria versus new alternatives. Structural equation modeling: a multidisciplinary journal, 6(1), 1-55.
  • Hubbell, A. P. and Chory-Assad, R. M. (2005). Motivating factors: Perceptions of justice and their relationship with managerial and organizational trust. Communication Studies, 56, 47–70.
  • İçerli, L. (2010). Örgütsel adalet: Kuramsal bir yaklaşım. Journal of Entrepreneurship and Development, 5(1), 67-92.
  • İplik, F. N. (2009). Algılanan örgütsel adaletin örgütsel vatandaşlık davranışları üzerindeki etkisinin belirlenmesine yönelik süpermarket çalışanları üzerinde bir araştırma: Adana ili örneği. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (25), 107-118
  • İyigün, N. Ö. (2012). Örgütsel adalet: Kuramsal bir yaklaşım. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(21), 49-64.
  • Kassing, J. W. (1997). Articulating, antagonizing, and displacing: A model of employee dissent. Communication Studies, 48(4), 311–332.
  • Kassing, J. W. (1998). Development and validation of the organizational dissent scale. Unpublished doctoral Dissertation, Kent State University, Ohio, ABD.
  • Kassing, J. W. (2000-a). Exploring the relationship between workplace freedom of speech, organizational identification, and employee dissent. Communication Research Reports, 17(4), 387-396.
  • Kassing, J. W. (2000-b). Investigating the Relationship between Superior-Subordinate Relationship Quality and Employee Dissent. Communication Research Reports, 17, 58–70.
  • Kassing, J. W. (2011). Dissent in organizations. Cambridge, United Kingdom: Polity Press.
  • Kassing, J. W. and Armstrong, T. A. (2002). Someone’s going to hear about this: Examining the association between dissent-triggering events and employee’s dissent expressions. Management Communication Quarterly, 16(1), 39–65.
  • Kassing, J. W. and Avtgis, T. A. (1999). Examining the relationship between organizational dissent and aggressive communication. Management Communication Quarterly, 13(1), 100–115.
  • Kassing, J. W. and McDowell, Z. J. (2008). Disagreeing about what’s fair: Exploring the relationship between perceptions of justice and employee dissent. Communication Research Reports, 25(1), 34–43.
  • Kavak, O. ve Kaygın, E. (2018). Örgütsel adalet algısının örgütsel muhalefet davranışı üzerindeki etkisi. Balkan and Near Eastern Journal of Social Sciences, 33.
  • Khandwalla, P. (1995). Effectiveness management styles: An Indian study. Journal of Euro-Asian Management, 1(1), 39-64.
  • Khetarpal, I. and Srivastava, R. (2000). Management styles grounded in interpersonal roles: focus on heads of school in India. International Journal of Educational Management, 14(2), 74-83.
  • Kline, R. B. (2010). Principles and practice of structural equation modeling (3rd ed.). New York. USA: Guilford Press.
  • Koçel, T. (2005). İşletme yöneticiliği (10. Baskı). İstanbul: Beta Yayınevi.
  • Milliken, F. J., Morrison, E. W., and Hewlin, P. F. (2003). An exploratory study of employee silence: Issues that employees don’t communicate upward and why. Journal of management studies, 40(6), 1453-1476.
  • Moiden, N. (2002). Evolution of leadership in nursing. Nursing Management 9(7), 20-26.
  • Nal, M. (2018). Sağlık yöneticilerinin paternalist liderlik davranışlarının çalışanların iş doyumu ve örgütsel adalet algısı ilişkilerinin incelenmesi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
  • Nartgün, Ş. S. ve Ertürk, R. (2018). Okul müdürlerinin okul yönetim tarzları ile örgüt iklimi arasındaki ilişki. Eğitim Bilimlerinde Örnek Araştırmalar, 221-243.
  • Özdemir, M. (2010). Ankara ili kamu genel liselerinde görev yapan yönetici ve öğretmenlerin örgütsel muhalefete ilişkin görüşleri. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Özgür, B. (2011). Yönetim tarzları ve etkileri. Maliye Dergisi, 161, 215-230.
  • Özkılıçcı, G. (2011). Örgütsel adalet algısı ile örgütsel iletişim arasındaki ilişkinin belirlenmesine yönelik bir araştırma. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  • Payne, H. J. (2007). The role of organization-based self-esteem in employee dissent expression. Communication Research Reports, 24(3), 235-240.
  • Popa, M.,Constantinescu, M. and Dumitrache, V. I. (2020). Managerial communication and authoritarian leadership style. Defense Resources Management In The 21st Century.
  • Preacher, K. J. and Hayes, A. F. (2008). Asymptotic and resampling strategies for assessing and comparing indirect effects in multiple mediator models. Behavior Research Methods, 40(3), 879–891.
  • Püsküllüoğlu, E. I. ve Altınkurt, Y. (2018). Öğretmenlerin eleştirel düşünme eğilimleri ile örgütsel muhalefet davranışları arasındaki ilişki. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, doi: 10.16986/HUJE.2018037422.
  • Quang, T. (2002). Conflict management in joint ventures. Transitions, 38 (122)
  • Robbins, S. P., Decenzo, D. A., Coulter, M. (2013). Yönetimin esasları (Çev. Ed. A.Öğüt). Ankara: Nobel Yayıncılık.
  • Schroeder, J. L. (2011). The impact of paternalism and organizational collectivism in multinational and family-owned firms in Turkey. (Unpublished Doctoral Dissertation), University Of South Florida.
  • Taşdan, M. ve Yılmaz, K. (2008). Organizational citizenship and organizational justice scales' adaptation to Turkish. TED Eğitim ve Bilim Dergisi, 33(150), 87-96.
  • Tata, J. (2000). Influence of role and gender on the use of distributive versus procedural justice principles. Journal of Psychology, 134, 261–268.
  • Tezcan, G. (2019). Gençlik ve Spor Bakanlığı taşra teşkilatında çalışan personelin paternalist liderlik anlayışı ve örgütsel adalet düzeylerinin incelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kütahya.
  • Toprakçı, E. (2000). Geleceğin müdürleri açısından okul müdürlerinin liderlik yeterliği, Cumhuriyet Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 24, 117-128. (Basılı dergi) Elektronik Erişim: https://www.erdaltoprakci.com.tr/wp-content/uploads/2021/01/geleceğin-müdürleri2.pdf
  • Toprakçı, E. (2001). Okul yönetimi süreci ve liderlik, Eğitim Araştırmaları Dergisi 1(3-4), 139-149. Erisim: https://www.erdaltoprakci.com.tr/wp-content/uploads/2021/01/okul-yönetimi-süreci-ve-liderlik.pdf
  • Toprakçı, E. (2017). Sınıf Yönetimi Ankara: Pegem Yayınları Ullman, J. B. (2013). Structural equation modeling. In B. G. Tabachnick & L. S. Fidell (eds). Using multivariate statistics (pp. 681-785). Boston, CA: Pearson.
  • Üstüner, M. (2016). Algılanan müdür yönetim tarzı ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 22(3), 429-457.
  • Waldron, V. R. and Kassing. J. W. (2010). Managing risk in communication encounters: Strategies for the workplace. London: Sage Publications.
  • Wright, M. D. (2013). The role of teamwork schema similarity and group atmosphere in perceptions of conversational appropriateness and organizational dissent. Master of Science College of Communication Texas Christian University, 6-12-13-14-15
  • Yıldırım, A. (2020). Örgütsel adalet algısının örgütsel muhalefet davranışına etkisi: Eğitim çalışanları üzerine bir araştırma. Suleyman Demirel University Journal of Faculty of Economics & Administrative Sciences, 25(2).
  • Yılmaz, M. (2016). Okul yöneticilerinin yönetim tarzlarının sosyo-demografik faktörleri bağlamında incelenmesi: Kadın yöneticiler üzerinde bir araştırma. 21. Yüzyılda Eğitim ve Toplum Eğitim Bilimleri ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5(15), 293-314.

Öğretmenlerin Örgütsel Adalet ve Örgütsel Muhalefet Algıları ile Otoriter Yönetim Tarzına İlişkin Algıları / Teachers' Perceptions of Organizational Justice and Organizational Dissent and Perceptions of Authoritarian Management Style

Yıl 2023, Cilt: 14 Sayı: 2, 50 - 67, 29.04.2023
https://doi.org/10.19160/e-ijer.1226021

Öz

Bu araştırmanın amacı okul müdürlerinin otoriter yönetim tarzı ile öğretmenlerin örgütsel adalet ve örgütsel muhalefet algıları arasındaki ilişkilerin incelenmesidir. Araştırmanın evreni 2020-2021 eğitim öğretim yılında Malatya ili merkez ilçeleri olan Battalgazi ve Yeşilyurt İlçe Milli Eğitim Müdürlüklerine bağlı okullarda görev yapmakta olan 8989 öğretmenden, örneklemi ise evrendeki okullardan kota örnekleme yöntemiyle belirlenen 535 öğretmenden oluşmaktadır. Araştırma nicel yöntemli olup, ilişkisel model ile desenlenmiştir. Araştırmada, otoriter yönetim tarzı, örgütsel adalet ve örgütsel muhalefet algıları ile ilgili alanyazın incelenerek doğrudan ve dolaylı etkileri öngören bir model öne sürülmüştür. Bu model yapısal eşitlik modellemesi (YEM) çerçevesinde gözlenen değişkenlerle path (yol) analizi ile test edilmiştir. Araştırmanın öne çıkan bulgularına bakıldığında, okul müdürlerinin otoriter yönetim tarzının öğretmenlerin örgütsel adalet algılarının negatif yönde doğrudan anlamlı bir yordayıcısı olduğu belirlenmiştir. Okul müdürlerinin otoriter yönetim tarzının öğretmenlerin dikey muhalefet algılarının doğrudan anlamlı bir yordayıcısı olmadığı; ancak otoriter yönetim tarzının, öğretmenlerin yatay ve dışa aktarılmış muhalefet algılarını pozitif yönde ve anlamlı düzeyde yordadığı belirlenmiştir. Araştırma modelindeki aracılık etkileri incelendiğinde, örgütsel adaletin, okul müdürlerinin otoriter yönetim tarzı ile öğretmenlerin dikey muhalefet ve yatay muhalefet algıları ilişkisinde anlamlı bir aracı değişken olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Otoriter yönetim tarzına sahip okul müdürleri ile birlikte görev yapan öğretmenlerin dikey muhalefet stratejisinden kaçınarak yatay ve dışa aktarılmış muhalefete yöneldiği; ancak otoriter müdürün adil olması halinde dikey muhalefet stratejisini tercih edebileceği belirlenmiştir. Bu sonuçlar okullarda dikey muhalefetin gelişiminde örgütsel adaletin önemini ortaya koymaktadır.

Kaynakça

  • Acaray, A. (2018). Örgütsel muhalefet üzerine pozitif psikolojik sermayenin etkisi: Eğitim sektöründe bir çalışma. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 6(18), 83-91.
  • Akçay, P. ve Sevinç, H. H. (2021). Okul yöneticilerinin algılanan yönetim tarzları ve öğretmenlerin özerkliği üzerine bir araştırma. Gazi University Journal of Gazi Educational Faculty (GUJGEF), 41(2), 1173-1198.
  • Alanoğlu, M. ve Demirtaş, Z. (2019). Öğretmenlerin örgütsel adalet algılarının örgütsel vatandaşlık davranışı üzerindeki etkisi. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 49(49), 1-16.
  • Arlı, D. (2007). İlköğretim okulu yöneticilerinin yönetim biçimlerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
  • Aydın, İ. ve Kepenekçi, Y.K. (2008). Principals’ opinions of organizational justice in elementary schools in Turkey, Journal of Educational Administration, 46(4), 497–513.
  • Bakan, İ., Doğan, İ. F. ve Yılmaz, Y. S. (2017). Çalışanlarda mesleki öz yeterlilik algısı ile örgütsel muhalefet ilişkisi. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 9(2), 54-70.
  • Başaran, İ. E. (2004). Yönetimde insan ilişkileri (3. basım).Ankara: Nobel Yayınları,
  • Beugré, C. D. (1998). Managing fairness in organizations. Greenwood Publishing Group.
  • Biçkes, D. M. (2017). Konaklama işletmelerinde örgütsel muhalefetin bireylerarası saldırganlık üzerindeki etkisi: Kapadokya’daki otellerde bir araştırma. Ataturk University Journal of Economics & Administrative Sciences, 31(4).
  • Büyüköztürk, Ş. (2015). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
  • Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2014). Bilimsel araştırma yöntemleri (16. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
  • Byrne, B.M. (2010). Structural equation modeling with AMOS: Basic concepts, applications, and programming. New York: Routledge.
  • Can, A. (2013). SPSS ile bilimsel araştırma sürecinde nicel veri analizi. Ankara: Pegem Yayınları.
  • Cansoy, R. ve Polatcan, M. (2018). Türkiye’de okullarda örgütsel adalet araştırmaları: Ampirik araştırmalara bir bakış. Turkish Studies, 13(4), 163-184.
  • Cohen, L., Manion, L. and Morrison, K. (2007). Research methods in education (6. Baskı). Londra: Routledge.
  • Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2014). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik: SPSS ve LISREL uygulamaları. Ankara: Pegem Akademi.
  • Eren, E. (2008). Yönetim ve organizasyon. İstanbul: Beta Yayıncılık.
  • Ergün, H. (2017). Örgütsel muhalefete etki eden başlatıcı ve aracı değişkenler. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli.
  • Erkorkmaz, Ü., Etikan, İ., Demir, O., Özdamar, K. ve Sanisoğlu, S. Y. (2013). Doğrulayıcı faktör analizi ve uyum indeksleri. Turkiye Klinikleri Journal of Medical Sciences, 33(1), 210-223.
  • Farh, J. L. and Cheng, B. S. 2000. A cultural analysis of paternalistic leadership in Chinese organizations. In J. T. Li., A. S. Tsui, & E. Weldon (Eds.), Management and organizations in the Chinese context: 84-127. London: Macmillan.
  • Field, A. (2009). Discovering statistics using spss. California: SAGE Publications.
  • Fraenkel, J. R. and Wallen, N. E. (2009). How to design and evaluate research in education (7th edition). New York: McGraw-Hill.
  • Garner, J. T. (2013). Dissenters, managers, and coworkers: The process of co-constructing organizational dissent and dissent effectiveness. Management Communication Quarterly, 27(3), 373-395.
  • Genç, N. (2005). Yönetim ve Organizasyon, Çağdaş Sistemler ve Yaklaşımlar. Ankara: Seçkin Yayınları.
  • Graham, J. W. (1986). Principled organizational dissent: A theoretical essay. Research in Organizational Behavior, 8, 1–52.
  • Hoy, W. K. and Tarter, C. J. (2004). Organizational justice in schools: No justice without trust. International Journal of Educational Management, 18(4), 250- 259.
  • Hu, L. T. ve Bentler, P. M. (1999). Cutoff criteria for fit indexes in covariance structure analysis: Conventional criteria versus new alternatives. Structural equation modeling: a multidisciplinary journal, 6(1), 1-55.
  • Hubbell, A. P. and Chory-Assad, R. M. (2005). Motivating factors: Perceptions of justice and their relationship with managerial and organizational trust. Communication Studies, 56, 47–70.
  • İçerli, L. (2010). Örgütsel adalet: Kuramsal bir yaklaşım. Journal of Entrepreneurship and Development, 5(1), 67-92.
  • İplik, F. N. (2009). Algılanan örgütsel adaletin örgütsel vatandaşlık davranışları üzerindeki etkisinin belirlenmesine yönelik süpermarket çalışanları üzerinde bir araştırma: Adana ili örneği. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (25), 107-118
  • İyigün, N. Ö. (2012). Örgütsel adalet: Kuramsal bir yaklaşım. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(21), 49-64.
  • Kassing, J. W. (1997). Articulating, antagonizing, and displacing: A model of employee dissent. Communication Studies, 48(4), 311–332.
  • Kassing, J. W. (1998). Development and validation of the organizational dissent scale. Unpublished doctoral Dissertation, Kent State University, Ohio, ABD.
  • Kassing, J. W. (2000-a). Exploring the relationship between workplace freedom of speech, organizational identification, and employee dissent. Communication Research Reports, 17(4), 387-396.
  • Kassing, J. W. (2000-b). Investigating the Relationship between Superior-Subordinate Relationship Quality and Employee Dissent. Communication Research Reports, 17, 58–70.
  • Kassing, J. W. (2011). Dissent in organizations. Cambridge, United Kingdom: Polity Press.
  • Kassing, J. W. and Armstrong, T. A. (2002). Someone’s going to hear about this: Examining the association between dissent-triggering events and employee’s dissent expressions. Management Communication Quarterly, 16(1), 39–65.
  • Kassing, J. W. and Avtgis, T. A. (1999). Examining the relationship between organizational dissent and aggressive communication. Management Communication Quarterly, 13(1), 100–115.
  • Kassing, J. W. and McDowell, Z. J. (2008). Disagreeing about what’s fair: Exploring the relationship between perceptions of justice and employee dissent. Communication Research Reports, 25(1), 34–43.
  • Kavak, O. ve Kaygın, E. (2018). Örgütsel adalet algısının örgütsel muhalefet davranışı üzerindeki etkisi. Balkan and Near Eastern Journal of Social Sciences, 33.
  • Khandwalla, P. (1995). Effectiveness management styles: An Indian study. Journal of Euro-Asian Management, 1(1), 39-64.
  • Khetarpal, I. and Srivastava, R. (2000). Management styles grounded in interpersonal roles: focus on heads of school in India. International Journal of Educational Management, 14(2), 74-83.
  • Kline, R. B. (2010). Principles and practice of structural equation modeling (3rd ed.). New York. USA: Guilford Press.
  • Koçel, T. (2005). İşletme yöneticiliği (10. Baskı). İstanbul: Beta Yayınevi.
  • Milliken, F. J., Morrison, E. W., and Hewlin, P. F. (2003). An exploratory study of employee silence: Issues that employees don’t communicate upward and why. Journal of management studies, 40(6), 1453-1476.
  • Moiden, N. (2002). Evolution of leadership in nursing. Nursing Management 9(7), 20-26.
  • Nal, M. (2018). Sağlık yöneticilerinin paternalist liderlik davranışlarının çalışanların iş doyumu ve örgütsel adalet algısı ilişkilerinin incelenmesi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
  • Nartgün, Ş. S. ve Ertürk, R. (2018). Okul müdürlerinin okul yönetim tarzları ile örgüt iklimi arasındaki ilişki. Eğitim Bilimlerinde Örnek Araştırmalar, 221-243.
  • Özdemir, M. (2010). Ankara ili kamu genel liselerinde görev yapan yönetici ve öğretmenlerin örgütsel muhalefete ilişkin görüşleri. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Özgür, B. (2011). Yönetim tarzları ve etkileri. Maliye Dergisi, 161, 215-230.
  • Özkılıçcı, G. (2011). Örgütsel adalet algısı ile örgütsel iletişim arasındaki ilişkinin belirlenmesine yönelik bir araştırma. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
  • Payne, H. J. (2007). The role of organization-based self-esteem in employee dissent expression. Communication Research Reports, 24(3), 235-240.
  • Popa, M.,Constantinescu, M. and Dumitrache, V. I. (2020). Managerial communication and authoritarian leadership style. Defense Resources Management In The 21st Century.
  • Preacher, K. J. and Hayes, A. F. (2008). Asymptotic and resampling strategies for assessing and comparing indirect effects in multiple mediator models. Behavior Research Methods, 40(3), 879–891.
  • Püsküllüoğlu, E. I. ve Altınkurt, Y. (2018). Öğretmenlerin eleştirel düşünme eğilimleri ile örgütsel muhalefet davranışları arasındaki ilişki. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, doi: 10.16986/HUJE.2018037422.
  • Quang, T. (2002). Conflict management in joint ventures. Transitions, 38 (122)
  • Robbins, S. P., Decenzo, D. A., Coulter, M. (2013). Yönetimin esasları (Çev. Ed. A.Öğüt). Ankara: Nobel Yayıncılık.
  • Schroeder, J. L. (2011). The impact of paternalism and organizational collectivism in multinational and family-owned firms in Turkey. (Unpublished Doctoral Dissertation), University Of South Florida.
  • Taşdan, M. ve Yılmaz, K. (2008). Organizational citizenship and organizational justice scales' adaptation to Turkish. TED Eğitim ve Bilim Dergisi, 33(150), 87-96.
  • Tata, J. (2000). Influence of role and gender on the use of distributive versus procedural justice principles. Journal of Psychology, 134, 261–268.
  • Tezcan, G. (2019). Gençlik ve Spor Bakanlığı taşra teşkilatında çalışan personelin paternalist liderlik anlayışı ve örgütsel adalet düzeylerinin incelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kütahya.
  • Toprakçı, E. (2000). Geleceğin müdürleri açısından okul müdürlerinin liderlik yeterliği, Cumhuriyet Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 24, 117-128. (Basılı dergi) Elektronik Erişim: https://www.erdaltoprakci.com.tr/wp-content/uploads/2021/01/geleceğin-müdürleri2.pdf
  • Toprakçı, E. (2001). Okul yönetimi süreci ve liderlik, Eğitim Araştırmaları Dergisi 1(3-4), 139-149. Erisim: https://www.erdaltoprakci.com.tr/wp-content/uploads/2021/01/okul-yönetimi-süreci-ve-liderlik.pdf
  • Toprakçı, E. (2017). Sınıf Yönetimi Ankara: Pegem Yayınları Ullman, J. B. (2013). Structural equation modeling. In B. G. Tabachnick & L. S. Fidell (eds). Using multivariate statistics (pp. 681-785). Boston, CA: Pearson.
  • Üstüner, M. (2016). Algılanan müdür yönetim tarzı ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 22(3), 429-457.
  • Waldron, V. R. and Kassing. J. W. (2010). Managing risk in communication encounters: Strategies for the workplace. London: Sage Publications.
  • Wright, M. D. (2013). The role of teamwork schema similarity and group atmosphere in perceptions of conversational appropriateness and organizational dissent. Master of Science College of Communication Texas Christian University, 6-12-13-14-15
  • Yıldırım, A. (2020). Örgütsel adalet algısının örgütsel muhalefet davranışına etkisi: Eğitim çalışanları üzerine bir araştırma. Suleyman Demirel University Journal of Faculty of Economics & Administrative Sciences, 25(2).
  • Yılmaz, M. (2016). Okul yöneticilerinin yönetim tarzlarının sosyo-demografik faktörleri bağlamında incelenmesi: Kadın yöneticiler üzerinde bir araştırma. 21. Yüzyılda Eğitim ve Toplum Eğitim Bilimleri ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5(15), 293-314.
Toplam 69 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Eğitim Üzerine Çalışmalar
Bölüm Sayı Makaleleri
Yazarlar

Aytaç Gedik 0000-0003-1665-7456

Mehmet Üstüner 0000-0002-1724-8825

Yayımlanma Tarihi 29 Nisan 2023
Yayımlandığı Sayı Yıl 2023Cilt: 14 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Gedik, A., & Üstüner, M. (2023). Öğretmenlerin Örgütsel Adalet ve Örgütsel Muhalefet Algıları ile Otoriter Yönetim Tarzına İlişkin Algıları / Teachers’ Perceptions of Organizational Justice and Organizational Dissent and Perceptions of Authoritarian Management Style. E-Uluslararası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 14(2), 50-67. https://doi.org/10.19160/e-ijer.1226021

Creative Commons Lisansı
Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)


[email protected]        http://www.e-ijer.com       Adres: Ege Üniversitesi Eğitim Fakültesi  Bornova/İzmir