Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Çocukların Teknolojiyle Kendi Kendine Öğrenme Ölçeğinin Türkçe Uyarlanması: Bir Geçerlik Çalışması

Yıl 2013, Cilt: 4 Sayı: 3, 58 - 73, 26.08.2013

Arş.grv.ömer Demir Doç.dr.halil Yurdugül

Öz

Genişletilmiş Özet Problem: Kendi kendine öğrenme kavramı tüm Dünya'da ve Türkiye'de yoğun olarak çalışılan ve tartışılan bir kavramdır. Fakat ulusal alanyazın incelendiğinde bu çalışmaların kendi kendine öğrenmeyi teknoloji ile birleştirmedikleri ve kendi kendine öğrenmeye çocuklar açısından bakmadıkları görülmüştür. Bu nedenle bu çalışma kapsamında Teo ve diğ. (2010) tarafından geliştirilen çocukların teknoloji ile birlikte kendi kendine öğrenme ölçeği Türkçe'ye uyarlanmıştır. Yöntem: Araştırmanın çalışma grubunu Bursa ve Ankara'daki 5 ortaokul veya lisede öğrenimine devam eden 1051 öğrenci (Kadın = %49.2, Erkek = %50,8) oluşturmaktadır. İlk olarak ölçeğin Türkçe formu araştırmacılar tarafından oluşturulmuştur. Daha sonra bu Türkçe form 4 uzmana gösterilerek alınan dönütler doğrultusunda gerekli düzenlemeler yapılarak ölçeğin dilsel eşdeğerliği sağlanmıştır. Kapsam geçerliğinin sağlanması için ise; ölçek 4 alan uzmanına gösterilerek gerekli düzenlemeler yapılmıştır. Ölçeğin factoriyel geçerliği için AFA (açıklayıcı faktör analizi) ve DFA (doğrulayıcı faktör analizi) uygulanmıştır. Ölçeğin AFA yapılmasa hazır olma durumunu tespit etmek için KMO ve Bartlett küresellik testlerinden yararlanılmıştır. DFA kapsmında uyum indisi olarak RMSEA, AGFI, NFI,NNFI ve χ2/SD kullanılmıştır. En iyi modeli bulmak için DFA sırasında tek faktörlü, ilişkili iki faktörlü ve hiyerarşik modeler sınanmıştır. Ölçeğin yapı geçerliliğini sağlamak için ise ayırt edici (Discriminant) ve yakınsak (Convergent) geçerlik yöntemlerinden yararlanılmıştır. Yapı geçerliği kapsamında AVE (Average variance extracted) değerlerinin .5'ten ve faktörler arasındaki ilişki katsayılarından büyük olma durumu kontrol edilmiştir. Bulgular: KMO sonucunun .794 ve Bartlett testi sonucunun .000 (χ2=1098. 350) olarak bulunması nedeniyle ölçeğin faktör analizine uygun olduğuna karar verilmiştir. AFA sonucunda ölçeğin toplam varyansın %59,316'sını açıkladığı tespit edilmiştir. Ölçeğin; öz yönetim faktörünün yapıdaki varyansın %16.758'ini ve niyetli öğrenme faktörünün ise %42.874'ünü açıkladığı bulunmuştur. Yapılan DFA sonucunda uyum indislerinin yeterli seviyede oldukları belirlenmiştir. Sınanan modeller arasında ilişkili iki faktörlü modelin en iyi uyum indislerini verdiği bulunmuştur Ayrıca bütün AVE değerlerinin .5'ten ve faktörler arasındaki ilişki katsayılarından büyük olduğu görülmüştür. Faktöriyel ve yapı geçerliği sonucunda, Teo ve diğ. (2010) tarafından geliştirilen orijinal ölçek ile ölçeğin Türkçe formunun madde-faktör yapısı açısından birebir aynı olduğu bulunmuştur. Yani, ölçek 2 ve 4 maddelik iki faktörden oluşmak üzere toplamda 6 maddeden oluşmuştur Ölçeğin Cronbach alfa iç tutarlılık katsayısı toplamda .729 olarak hesaplanmıştır. Öz yönetim ve niyetli öğrenme faktörlerinin güvenirlik katsayıları ise sırasıyla .528 ve .729 olarak hesaplanmıştır. Sonuç olarak çocukların teknoloji ile birlikte kendi kendine öğrenme ölçeğinin güvenir ve geçerli bir ölçme aracı olduğu tespit edilmiştir. Sonuç ve öneriler: Bu ölçek, öğretmenlerin, ortaokul ve liselerdeki öğrencilerin bulundukları teknoloji ile birlikte kendi kendine öğrenme seviyelerini hızlı bir şekilde tespit edebilmeleri açısından pratik ve kullanışlı bir veri toplama aracıdır. Bu şekilde öğretmenler derste kullanılacak yöntemleri öğrencilerin bulundukları kendi kendine öğrenme seviyesine göre ayarlayabilirler. Anahtar kelimeler: Ölçek uyarlama, kendi kendine öğrenme, teknoloji, çocuk

Anahtar Kelimeler

Ölçek uyarlama kendi kendine öğrenme teknoloji çocuk

Kaynakça

  • Abd-El-Fattah, S. M. (2010). Garrison’s Model of Self-Directed Learning: Preliminary Validation and Relationship to Academic Achievement. The Spanish Journal of Psychology,13(2), 596- 596.
  • Ananiadou, K. & Claro, M. (2009). 21st Century Skills and Competences for New Millennium Learners in OECD Countries, OECD Education Working Papers (Report no:41). France, Paris: OECD Publishing. http://dx.doi.org/10.1787/218525261154
  • Brackett, R. G, & Hiemstra, R. (1991). Self-Direction in Adult Learning: Perspectives on Theory, Research, and Practice. Retrieved from http://www-distance.syr.edu/sdlindex.html.
  • Brooks, M.G., & Brooks, J. G. (1999). The Courage to Be Constructivist. Journal of Cases in Educational Leadership , 57(3), 18-24. http://jel.sagepub.com/
  • Candy, P. C. (2004). Linking thinking: Self-directed learning in the digital age. Commonwealth of Australia: Department of Education, Science and Training.
  • Comrey, A. L., & Lee, H. B. (1992). A first course in factor analysis (2nd ed.). Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.
  • Deniz, K. Z. (2007). Psikolojik ölçme aracı uyarlama. Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Dergisi, 40(1), 1-16.
  • Dickinson, L. (1995). Autonomy and motivation: A literature review. System, 23(2), 165-174.
  • Farrell, A. M. (2010). Insufficient discriminant validity: A comment on Bove, Pervan, Beatty, and Shiu (2009). Journal of Business Research, 63, 324-327.
  • Fisher, M., King, J., & Tague, G. (2001). Development of a self-directed learning readiness scale for nursing education. Nurse Education Today, 21, 516-525.
  • Fornell, C., & Larcker, D.F. (1981). Evaluating Structural Equation Models with Unobservable Variables and Measurement Error. Journal of Marketing Research, 18(1), 39-50.
  • Gliem, J.A., & Gliem, R.R. (2003). Calculating, Interpreting, and Reporting Cronbach’s Alpha Reliability Coefficient for Likert-Type Scales. 2003 Midwest Research to Practice Conference in Adult, Continuing, and Community Education. Retrieved from https://scholarworks.iupui.edu/bitstream/handle/1805/344/Gliem+&+Gliem.pdf?seq uence=1
  • Grow, G. O. (1991). Teaching to learners to be self-directed. Adult education quarterly, 41(3), 125- 149. http://aeq.sagepub.com/
  • Kalaycı, S. (2010). Faktör analizi. S. Kalaycı (Ed.), SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri (5.baskı, s.321-331). Kızılay, Ankara: Asil yayın dağıtım.
  • Kayış, A. (2010). Güvenirlilik analizi. S. Kalaycı (Ed.), SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri (5.baskı, s.403-419). Kızılay, Ankara: Asil yayın dağıtım.
  • Kline, R.B. (2011). Principles and Practice of Structural Equation Modeling (3. Edition). New York: The Guilford Press.
  • Long, H. B, & Agyeküm, S. K. (1983). Guglielmino's self-directed learning readiness scale: a validation study. Higher education, 12, 77-87.
  • Noar, S.M. (2003). The Role of Structural Equation Modeling in Scale Development. Structural Equation Modeling, 10(4), 622–647. doi:10.1207/S15328007SEM1004_8
  • Nor, M. M, & Saeednia, Y. (2009). Exploring Self-Directed Learning Among Children. International Journal of Human and Social Sciences,4(9), 658-663. https://www.waset.org/journals/ijhss/
  • Nunnally, J. C., & Bernstein, I. H. (1994). Psychometric theory (3rd ed.). New York: McGraw- Hill.
  • Oddi, L. F. (1984). Development of an instrument to measure self-directed continuing learning (Unpublished Doctoral Dissertation). Northern Illinois University, Illinois.
  • O’Shea, E. (2003). Self-directed learning in nurse education: a review of the literature. Journal of Advanced Nursing, 43(1), 62–70. http://onlinelibrary.wiley.com/journal/10.1111/(ISSN)1365-2648
  • Pilling-Cormich, J. (1996). Development of the self-directed learning perception scale (Unpublished Doctoral Dissertation). Toronto University, Toronto.
  • Salaş, G. (2010). Öğretmen adaylarının kendi kendine öğrenmeye hazır bulunuşlukları (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
  • Sarmasoğlu, Ş. (2009). Hemşirelik öğrencilerinin kendi kendine öğrenmeye hazıroluş düzeyleri (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
  • Schermelleh-Engel, K., & Moosbrugger, H. (2003). Evaluating the fit of structural equation models: Test of significance and descriptive goodness-of-fit measures. Methods of Psychological Research Online, 8(2), 23-74. http://www.mpr-online.de
  • Svedberg, M.K. (2010). Self-directed learning and persistence in online asynchronous undergraduate programs (Unpublished Doctoral Dissertation). Virginia State University, Virginia.
  • Sümer, N. (2000). Yapısal Eşitlik Modelleri: Temel Kavramlar ve Örnek Uygulamalar. Türk Psikoloji yazıları, 3(5), 49-74.
  • Teo, T., Tan, S. C., Lee, C. B., Chai, C. S., & Koh, J. H. L. (2010). The self-directed learning with technology scale (SDLTS) for young students: An initial development and validation. Computers & Education, 55(4), 1764–1771. doi:10.1016/j.compedu.2010.08.001
  • Toprakci, E. (2007). The Profiles of the Use of the Internet for Study Purposes among University Students. The Turkish Online Journal of Educational Technology - TOJET July 2007, Volume 6, Issue 3, p.129-145 ED500215 Full Paper:: http://www.eric.ed.gov/PDFS/ED500215.pdf

Self-Directed Learning with Technology Scale for Young Students: A Validation Study

Yıl 2013, Cilt: 4 Sayı: 3, 58 - 73, 26.08.2013

Arş.grv.ömer Demir Doç.dr.halil Yurdugül

Öz

Self-directed learning concept has been studied a lot in the literature and different aspects of it have been investigated. Nonetheless, a few studies associated self-directed learning with technology. Moreover, there are in the literature, relatively limited number of studies investigating self-directed learning in terms of children and adolescents. That is why, in this study, self-directed learning with technology for young students scale developed by Teo, Tan, Lee, Chai and Koh (2010) was adapted to Turkish. Study group of the research consisted of 1051 primary and secondary school students. Data was collected from four schools located at Bursa and Ankara. Explanatory factor analysis (EFA) and confirmatory factor analysis (CFA) were conducted in order to prove the factorial validity of the scale. Discriminant and convergent validity methods were also used to prove the construct validity. For the linguistic equivalence and content validity of the scale, four experts for each were consulted and, according to feedbacks, required changes were done. In EFA, scale, in total, explained 59,316% of the variance of self-directed learning construct. Self-management factor accounts for 16,758% of the variance while intentional learning accounts for 42,874 % of the variance. KMO coefficient and Bartlett's test of sphericity value were found as .794, and .000 (χ2=1098, 350) respectively. In CFA, the values of goodness of fit indices were sufficient to proceed. The final item-factor structure of Turkish form of the scale was found to be the same as original scale. Cronbach alpha internal consistency coefficient of the scale was calculated to be .729, reliability of the self-management and intentional learning factors were calculated to be .528 and .729 respectively. In sum, Turkish form of the self-directed learning with technology scale for young students was proved valid and reliable. Self-directed learning with technology scale for young students can be used by teacher as a handy measurement tool in order to determine the students' current level of self-directed learning with technology. According to result of the scale, teacher can use methods that fit to students' current level of self- directed learning. In this way, students may be more successful.
Keywords: Children, technology, self-directed learning, scale adaptation.

Anahtar Kelimeler

Children technology self-directed learning scale adaptation

Kaynakça

  • Abd-El-Fattah, S. M. (2010). Garrison’s Model of Self-Directed Learning: Preliminary Validation and Relationship to Academic Achievement. The Spanish Journal of Psychology,13(2), 596- 596.
  • Ananiadou, K. & Claro, M. (2009). 21st Century Skills and Competences for New Millennium Learners in OECD Countries, OECD Education Working Papers (Report no:41). France, Paris: OECD Publishing. http://dx.doi.org/10.1787/218525261154
  • Brackett, R. G, & Hiemstra, R. (1991). Self-Direction in Adult Learning: Perspectives on Theory, Research, and Practice. Retrieved from http://www-distance.syr.edu/sdlindex.html.
  • Brooks, M.G., & Brooks, J. G. (1999). The Courage to Be Constructivist. Journal of Cases in Educational Leadership , 57(3), 18-24. http://jel.sagepub.com/
  • Candy, P. C. (2004). Linking thinking: Self-directed learning in the digital age. Commonwealth of Australia: Department of Education, Science and Training.
  • Comrey, A. L., & Lee, H. B. (1992). A first course in factor analysis (2nd ed.). Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.
  • Deniz, K. Z. (2007). Psikolojik ölçme aracı uyarlama. Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Dergisi, 40(1), 1-16.
  • Dickinson, L. (1995). Autonomy and motivation: A literature review. System, 23(2), 165-174.
  • Farrell, A. M. (2010). Insufficient discriminant validity: A comment on Bove, Pervan, Beatty, and Shiu (2009). Journal of Business Research, 63, 324-327.
  • Fisher, M., King, J., & Tague, G. (2001). Development of a self-directed learning readiness scale for nursing education. Nurse Education Today, 21, 516-525.
  • Fornell, C., & Larcker, D.F. (1981). Evaluating Structural Equation Models with Unobservable Variables and Measurement Error. Journal of Marketing Research, 18(1), 39-50.
  • Gliem, J.A., & Gliem, R.R. (2003). Calculating, Interpreting, and Reporting Cronbach’s Alpha Reliability Coefficient for Likert-Type Scales. 2003 Midwest Research to Practice Conference in Adult, Continuing, and Community Education. Retrieved from https://scholarworks.iupui.edu/bitstream/handle/1805/344/Gliem+&+Gliem.pdf?seq uence=1
  • Grow, G. O. (1991). Teaching to learners to be self-directed. Adult education quarterly, 41(3), 125- 149. http://aeq.sagepub.com/
  • Kalaycı, S. (2010). Faktör analizi. S. Kalaycı (Ed.), SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri (5.baskı, s.321-331). Kızılay, Ankara: Asil yayın dağıtım.
  • Kayış, A. (2010). Güvenirlilik analizi. S. Kalaycı (Ed.), SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri (5.baskı, s.403-419). Kızılay, Ankara: Asil yayın dağıtım.
  • Kline, R.B. (2011). Principles and Practice of Structural Equation Modeling (3. Edition). New York: The Guilford Press.
  • Long, H. B, & Agyeküm, S. K. (1983). Guglielmino's self-directed learning readiness scale: a validation study. Higher education, 12, 77-87.
  • Noar, S.M. (2003). The Role of Structural Equation Modeling in Scale Development. Structural Equation Modeling, 10(4), 622–647. doi:10.1207/S15328007SEM1004_8
  • Nor, M. M, & Saeednia, Y. (2009). Exploring Self-Directed Learning Among Children. International Journal of Human and Social Sciences,4(9), 658-663. https://www.waset.org/journals/ijhss/
  • Nunnally, J. C., & Bernstein, I. H. (1994). Psychometric theory (3rd ed.). New York: McGraw- Hill.
  • Oddi, L. F. (1984). Development of an instrument to measure self-directed continuing learning (Unpublished Doctoral Dissertation). Northern Illinois University, Illinois.
  • O’Shea, E. (2003). Self-directed learning in nurse education: a review of the literature. Journal of Advanced Nursing, 43(1), 62–70. http://onlinelibrary.wiley.com/journal/10.1111/(ISSN)1365-2648
  • Pilling-Cormich, J. (1996). Development of the self-directed learning perception scale (Unpublished Doctoral Dissertation). Toronto University, Toronto.
  • Salaş, G. (2010). Öğretmen adaylarının kendi kendine öğrenmeye hazır bulunuşlukları (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
  • Sarmasoğlu, Ş. (2009). Hemşirelik öğrencilerinin kendi kendine öğrenmeye hazıroluş düzeyleri (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
  • Schermelleh-Engel, K., & Moosbrugger, H. (2003). Evaluating the fit of structural equation models: Test of significance and descriptive goodness-of-fit measures. Methods of Psychological Research Online, 8(2), 23-74. http://www.mpr-online.de
  • Svedberg, M.K. (2010). Self-directed learning and persistence in online asynchronous undergraduate programs (Unpublished Doctoral Dissertation). Virginia State University, Virginia.
  • Sümer, N. (2000). Yapısal Eşitlik Modelleri: Temel Kavramlar ve Örnek Uygulamalar. Türk Psikoloji yazıları, 3(5), 49-74.
  • Teo, T., Tan, S. C., Lee, C. B., Chai, C. S., & Koh, J. H. L. (2010). The self-directed learning with technology scale (SDLTS) for young students: An initial development and validation. Computers & Education, 55(4), 1764–1771. doi:10.1016/j.compedu.2010.08.001
  • Toprakci, E. (2007). The Profiles of the Use of the Internet for Study Purposes among University Students. The Turkish Online Journal of Educational Technology - TOJET July 2007, Volume 6, Issue 3, p.129-145 ED500215 Full Paper:: http://www.eric.ed.gov/PDFS/ED500215.pdf
Toplam 30 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil İngilizce
Konular Eğitim Üzerine Çalışmalar
Bölüm Eğitim Bilimleri ve Alan Eğitimi Bilimleri
Yazarlar

Arş.grv.ömer Demir

Doç.dr.halil Yurdugül

Yayımlanma Tarihi 26 Ağustos 2013
Yayımlandığı Sayı Yıl 2013Cilt: 4 Sayı: 3

Kaynak Göster

APA Demir, A., & Yurdugül, D. (2013). Self-Directed Learning with Technology Scale for Young Students: A Validation Study. E-Uluslararası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 4(3), 58-73.
 Kapak Resmi İndir

Creative Commons Lisansı
Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)


[email protected]        http://www.e-ijer.com       Adres: Ege Üniversitesi Eğitim Fakültesi  Bornova/İzmir