Hikâye Türündeki Metinlerde Yer Alan Türkçe veya Edebiyat Öğretmeni Karakterinin İlköğretim Programındaki Eğitim Değerleri Bakımından İncelenmesi
Öz
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- AĞAOĞLU, Samet (2003), “Öğretmen Gafur” Bütün Öyküleri, s. 187–194. İstanbul.
- AKBAŞ, A. Vahap (2007), “Bu, O mu?.” Ben Öğretmenim Çocuklar, Eskişehir, Der. Mustafa Özçelik, s. 124–128.
- AKTUNÇ, Hulki (2003), “Yek-Yek Oynayanlar” Toplu Öyküler, (Cilt II), s. 41– 50. İstanbul,
- ALTUNKOZAOĞLU, Zafer (2007), “Korkut Hoca,” Ben Öğretmenim Çocuk- lar, Eskişehir, Der. Mustafa Özçelik, s. 139–145.
- APAYDIN, Talip (2004), “Bir Küskün” Onların Öğretmenleri, Malatya, Der. Hüseyin Uğur. s. 202–211.
- BAYDUR, Mehmet (2004), “Gün Gece/ Oyun Ölüm” Onların Öğretmenleri, Malatya, Der. Hüseyin Uğur, s. 385–401.
- BAYSAL, Faik (2004), “No…No” Onların Öğretmenleri, Malatya, Der. Hüse- yin Uğur, s. 159–170.
- BEKTAŞ, Habib (2001), “Sinekler” Ben Öykülere İnanırım, İstanbul, s. 45–48.
- EKİNCİ, Necdet (2002), “Yüreğimdeki Cemre” Cumhuriyet Dönemi Türk Hikâ- yesi, İstanbul, Der. Ahmet Özdemir, s. 323–334.
- GÜMÜŞ, Naci (2007), “Öğretmenin Hikâyesi” Ben Öğretmenim Çocuklar, Eski- şehir, Der. Mustafa Özçelik, s. 116–123.
- GÜNGÖR, Recep Şükrü (2007), “Okul” Ben Öğretmenim Çocuklar, Eskişehir, Der. Mustafa Özçelik, s. 230–233.
- GÜREL, Fatma (2004), “Baharla Gelen” Onların Öğretmenleri, Malatya, Der. Hüseyin Uğur, s. 301–311,
- KAFTANCIOĞLU, Ümit (2004), “Birlik Duygusu” Onların Öğretmenleri, Ma- latya, Der. Hüseyin Uğur, s. 255–258.
- KAVUKÇU, Cemil (2003), “Çiçekler” Yalancı Öyküler, İstanbul, İlknur Özde- mir, s. 9–24.
- KAYACAN, Feyyaz (1999), “Gibiciler” Yeni Türk Edebiyatında Öykü, C. III, İstanbul, Der. Ömer Lekesiz, s. 174–214.
- PEKŞEN, Fatma (2007), “Peri Kızları da Sevinir” Ben Öğretmenim Çocuklar, Eskişehir, Der. Mustafa Özçelik, s. 207–210.
- SAYGINER, Nursel (2002), “Git Dağlardan Kar Getir” Cumhuriyet Dönemi Türk Hikâyesi, İstanbul, Ahmet Özdemir, s. 754–762.
- SELİMOĞLU, Zeyyat (2004), “Eski Defterden Bir Bahar Öyküsü” Onların Öğretmenleri, Malatya, Der. Hüseyin Uğur, s. 181–185.
- SEYFETTİN, Ömer (2004), “Kurbağa Duası,” Bütün Hikâyeleri, C. II, İstanbul, s. 129–138.
- SOYAK, Murat (2007), “Bir Umut” Ben Öğretmenim Çocuklar, Eskişehir, Der. Mustafa Özçelik, s. 234–239.
- SÜALP, Suavi (1982), “Cevdet Nazif” Türk Mizah Hikâyeleri Antolojisi, Anka- ra, Der. Mehmet Semih, s. 160–161.
- ŞEN, Ülker (2007), Milli Eğitim Bakanlığının 2005 Yılında Tavsiye Ettiği 100 Temel Eser Yoluyla Türkçe Eğitiminde Değerler Öğretimi Üzerine Bir Araştırma, (Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ankara.
- ŞİMŞEK, Tacettin (2007), “Kavak Yellerimiz Oyy ” Ben Öğretmenim Çocuklar, Eskişehir, Der. Mustafa Özçelik, s. 164–180.
- TANPINAR, Ahmet Hamdi (2002), “Kitap Korkusu” Cumhuriyet Dönemi Türk Hikâyesi, İstanbul, Der. Ahmet Özdemir, s. 808–817.
- YALSIZUÇANLAR, Sadık (2006), “Çiğ” Bütün Öyküleri, C. III, İstanbul, s. 4– 6.
- YAZGAN, Bestami (2007), “Yunus Emre Olmasaydı” Ben Öğretmenim Çocuk- lar, Eskişehir, Der. Mustafa Özçelik, s. 146–148.
- ZORLUTUNA, Halide Nusret (2004), “Osman” Onların Öğretmenleri, Malatya, Der. Hüseyin Uğur, s. 25–30.
HİKÂYE TÜRÜNDEKİ METİNLERDE YER ALAN TÜRKÇE VEYA EDEBİYAT ÖĞRETMENİ KARAKTERİNİN İLKÖĞRETİM PROGRAMINDAKİ EĞİTİM DEĞERLERİ BAKIMINDAN İNCELENMESİ
Öz
Bu çalışmada Tanzimat’tan günümüze kadar uzanan dönemde yazılmış olan yirmi altı hikâye ele alınmıştır. Kahramanları arasında Türkçe veya edebiyat öğretmeninin bulunması ve bu kahramanlardan hareketle birtakım eğitim değerlerini, dil bilincini işlemeleri hikâyelerin ortak özellikleridir. Hikâyeler ilköğretim programında belirtilen eğitim değerleri ile Türkçe dersinde öğrenciye kazandırılması gereken beceriler ölçüt alınarak incelenmiştir. Yapılan inceleme sonucunda söz konusu hikâyelerde hangi eğitim değerlerinin ve dil becerilerinin okuyucuya verilmek istendiği tespit edilmiştir. Tespitlerden hareketle konunun çeşitli boyutlarıyla ilgili sonuçlara ulaşılmıştır
Anahtar Kelimeler
Türkçe öğretmeni edebiyat öğretmeni Türkçe eğitimi hikâye eğitim değeri
Kaynakça
- AĞAOĞLU, Samet (2003), “Öğretmen Gafur” Bütün Öyküleri, s. 187–194. İstanbul.
- AKBAŞ, A. Vahap (2007), “Bu, O mu?.” Ben Öğretmenim Çocuklar, Eskişehir, Der. Mustafa Özçelik, s. 124–128.
- AKTUNÇ, Hulki (2003), “Yek-Yek Oynayanlar” Toplu Öyküler, (Cilt II), s. 41– 50. İstanbul,
- ALTUNKOZAOĞLU, Zafer (2007), “Korkut Hoca,” Ben Öğretmenim Çocuk- lar, Eskişehir, Der. Mustafa Özçelik, s. 139–145.
- APAYDIN, Talip (2004), “Bir Küskün” Onların Öğretmenleri, Malatya, Der. Hüseyin Uğur. s. 202–211.
- BAYDUR, Mehmet (2004), “Gün Gece/ Oyun Ölüm” Onların Öğretmenleri, Malatya, Der. Hüseyin Uğur, s. 385–401.
- BAYSAL, Faik (2004), “No…No” Onların Öğretmenleri, Malatya, Der. Hüse- yin Uğur, s. 159–170.
- BEKTAŞ, Habib (2001), “Sinekler” Ben Öykülere İnanırım, İstanbul, s. 45–48.
- EKİNCİ, Necdet (2002), “Yüreğimdeki Cemre” Cumhuriyet Dönemi Türk Hikâ- yesi, İstanbul, Der. Ahmet Özdemir, s. 323–334.
- GÜMÜŞ, Naci (2007), “Öğretmenin Hikâyesi” Ben Öğretmenim Çocuklar, Eski- şehir, Der. Mustafa Özçelik, s. 116–123.
- GÜNGÖR, Recep Şükrü (2007), “Okul” Ben Öğretmenim Çocuklar, Eskişehir, Der. Mustafa Özçelik, s. 230–233.
- GÜREL, Fatma (2004), “Baharla Gelen” Onların Öğretmenleri, Malatya, Der. Hüseyin Uğur, s. 301–311,
- KAFTANCIOĞLU, Ümit (2004), “Birlik Duygusu” Onların Öğretmenleri, Ma- latya, Der. Hüseyin Uğur, s. 255–258.
- KAVUKÇU, Cemil (2003), “Çiçekler” Yalancı Öyküler, İstanbul, İlknur Özde- mir, s. 9–24.
- KAYACAN, Feyyaz (1999), “Gibiciler” Yeni Türk Edebiyatında Öykü, C. III, İstanbul, Der. Ömer Lekesiz, s. 174–214.
- PEKŞEN, Fatma (2007), “Peri Kızları da Sevinir” Ben Öğretmenim Çocuklar, Eskişehir, Der. Mustafa Özçelik, s. 207–210.
- SAYGINER, Nursel (2002), “Git Dağlardan Kar Getir” Cumhuriyet Dönemi Türk Hikâyesi, İstanbul, Ahmet Özdemir, s. 754–762.
- SELİMOĞLU, Zeyyat (2004), “Eski Defterden Bir Bahar Öyküsü” Onların Öğretmenleri, Malatya, Der. Hüseyin Uğur, s. 181–185.
- SEYFETTİN, Ömer (2004), “Kurbağa Duası,” Bütün Hikâyeleri, C. II, İstanbul, s. 129–138.
- SOYAK, Murat (2007), “Bir Umut” Ben Öğretmenim Çocuklar, Eskişehir, Der. Mustafa Özçelik, s. 234–239.
- SÜALP, Suavi (1982), “Cevdet Nazif” Türk Mizah Hikâyeleri Antolojisi, Anka- ra, Der. Mehmet Semih, s. 160–161.
- ŞEN, Ülker (2007), Milli Eğitim Bakanlığının 2005 Yılında Tavsiye Ettiği 100 Temel Eser Yoluyla Türkçe Eğitiminde Değerler Öğretimi Üzerine Bir Araştırma, (Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Ankara.
- ŞİMŞEK, Tacettin (2007), “Kavak Yellerimiz Oyy ” Ben Öğretmenim Çocuklar, Eskişehir, Der. Mustafa Özçelik, s. 164–180.
- TANPINAR, Ahmet Hamdi (2002), “Kitap Korkusu” Cumhuriyet Dönemi Türk Hikâyesi, İstanbul, Der. Ahmet Özdemir, s. 808–817.
- YALSIZUÇANLAR, Sadık (2006), “Çiğ” Bütün Öyküleri, C. III, İstanbul, s. 4– 6.
- YAZGAN, Bestami (2007), “Yunus Emre Olmasaydı” Ben Öğretmenim Çocuk- lar, Eskişehir, Der. Mustafa Özçelik, s. 146–148.
- ZORLUTUNA, Halide Nusret (2004), “Osman” Onların Öğretmenleri, Malatya, Der. Hüseyin Uğur, s. 25–30.
Toplam 27 adet kaynakça vardır.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 2010 |
| Gönderilme Tarihi | 31 Ekim 2014 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2010 Sayı: 27 |