Marmara Türkiyat Araştırmaları Dergisi

Öz

Kitaplarıyla tanıdığım mütebessim çehreyi, ilk defa canlı olarak 2001 yılında Birlik Vakfı’nda

geleneksel pazartesi sohbetleri esnasında tanımayı nasip eden Rabb’e şükürler olsun. O günlerde

Zât-ı Âlilerinin adıma ilk defa imzaladığı Silik Fotoğraflar adlı eserini, yeni okumuştum. Vefatının

ardından yazılan yazılardan ‘Orhan Hoca da artık Silik Fotoğraflar arasına dâhil oldu’ şeklindeki

cümleleri öyle görünüyor ki uzun süre kabullenemeyeceğim. O; yaktığı meşale, yazdığı eserler,

yetiştirdiği öğrenciler/hocalar, verdiği insanlık dersi sayesinde zihinlerde hep canlı kalmaya

devam edecek, silin(e)meyen fotoğraf/portre olarak hafızalarda kalacaktır. O sonsuza dek, bir

“karakter heykeli”, “şahsiyet abidesi” olarak hatırlanacaktır. O, İstanbul Beyefendisi idi, âlimdi,

bilge hocaydı, her şeyden önce insan olmayı insan-ı kâmil olmayı başaran nadir kişilerdendi.