Teachers' Views on What Extent the Primary Schools Have the Characteristics of Learning Organizations and on Blocks
Öz
The purpose of this study is to determine teachers' views on what extent the schools in which they are working have the characteristics of learning organizations and the causes of blocks to becoming a Learning Organization. The research (2010 – 2011) was conducted on 214 teachers in primary schools in provincial centre of Amasya determined by simple random sampling. In this research which is a quantitative descriptive study, a questionnaire named as determination of teachers' views on to what extent the primary schools have the characteristics of learning organizations and blocks was used. As a result of the data analysis, it has been confirmed that teachers' views of primary schools in provincial centre of Amasya on the characteristics of learning organizations of the schools in which they are working are in 'mid –level' (M= 2.61-3.40 range) in three dimensions (individual, team and organizational learning). As required for today, the primary schools have to provide the highest level of the characteristics of learning organizations rather than all the other organizations. Therefore the obtained result 'mid –level' wasn't seen enough in terms of the extent that the primary schools have the characteristics of learning organizations. Likewise it is also noteworthy that there are so many blocks of learning organization. Local institutions and organizations including the Ministry of Education must take the necessary measures by investigating deeply the issues that have been in the primary schools to become a learning organization.
Anahtar Kelimeler
Primary Schools Teachers Organizational learning learning organization block of learning organization
Kaynakça
- Açıkalın, A. (1994). Çağdaş Örgütlerde İnsan Kaynakları Yönetimi, Ankara, Turkey: Pegem A Yayıncılık.
- Arat, M. (1997). “Şirketler Neden Öğrenemez”. Power, 4.
- Argryrıs, C. ve . Schon , D. A. (1978). Organizational Learning: A Theory of Action Perspective. (1. Basım.). Massachusetts: Addison-Wesley Publishing Company.
- Arslantaş, C. C. ve Dikmenli, O. (2007). Eğitim Örgütleri Öğrenen Organizasyon Özellikleri Göstermekte midir? Kamu ve Özel İlköğretim Okullarının Balıkesir İli Örneğinde Karşılaştırmalı Bir Analizi. İşletme ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, ISSN:1309-2448.
- Atak, M. ve Atik, İ. (2007). Örgütlerde Sürekli Eğitimin Önemi Ve Öğrenen Örgüt Oluşturma Sürecine Etkisi. Hava Kuvvetleri Komutanlığı Sürekli Eğitim Modeli Örneği, Havacılık ve Uzay Teknolojileri Dergisi, 63(7).
- Aziz, A. (1994). Araştırma Yöntemleri-Teknikleri ve İletişim. (Genişletilmiş ikinci Baskı.). Ankara, Turkey:Turhan Kitapevi.
- Balay, R. (2004). Küreselleşme, Bilgi Toplumu ve Eğitim. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37(2): 61–82.
- Başaran, İ. E. (2000). Eğitim Yönetimi-Nitelikli Okul. (Dördüncü Basım.). Ankara, Turkey: Feryal Matbaası.
- Bozkurt, A. (2000). Yönetimde Çağdaş Yaklaşımlar, Uygulamalar ve Sorunlar.(Vol.43). Ankara, Turkey: Anı Yay.
- Çam, S. (2002). Öğrenen Organizasyon ve Rekabet Üstünlüğü. İstanbul, Turkey: Papatya Yayınları,.
- Çiftçi, F. ve Yılmaz, H.C. (2004). Toplam Kalite Yönetiminin EFQM Modeline Göre İlköğretim Okullarında Uygulanması. Ankara.
- Demirci, M. K. ve Aydemir, M. (2006). “Örgütsel Değerlerin İşletmelerin Sosyal Sorumluluk Anlayışlarını Belirlemedeki Rolü: Bursa İlinde Gerçekleştirilen Bir Araştırma”. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 20 (2): 311-326.
- Elebeyi, P. ve Keleş, Y.(2010). Organizasyon ve Yönetim. Eğitim Bilimleri Dergisi, 2 (2): ISSN: 1309 - 8039 (Online).
- Elma, C. (2000). Öğrenen örgütlerde Takım Çalışması, Yönetimde Çağdaş Yaklaşımlar, Uygulamalar ve Sorunlar. Ankara, Turkey: Anı Yayıncılık.
- Erdoğan, M. (1987). Türkiye’de Spor Salonlarının ve Faaliyetlerinin Durumu ve Yaygınlaştırılması. T.M.O.K. Dergisi, 70.
- Fındıkçı, İ. (1996). Öğreten Okuldan Öğrenen Okula. Yeni Türkiye, 7.
- Garvin, (1997). The learning organization: a review and evaluation. The Learning Organization, 4: 19- 25.
- H. Z. Mating; G, Jandaghı; B. Moını (2007). Comparıng Organızatıonal Learnıng Rates In Publıc And Non-Profıt Schools In Qom Provınce Of Iran. Journal of Applied Quantitative Methods ISSN: 18424562, 2(4).
- İpek, C.(2004). Milli Eğitim Teftiş Sisteminde Yeniden Yapılanma İhtiyacı: Eğitim Denetiminde Yeniden Yapılanma. (1st ed.). Ankara, Turkey: Tem-Sen Yayınları.
- Johnson, M. (1996). Gelecek Bin yılda Yönetim. İstanbul: Gençlik yayınları.
- Karabulut, K. (2012) Örgüt Kültürü ve Cinsiyet İlişkisi http://kaankarabulut.blogcu.com/orgut-kulturu-ve- cinsiyet-iliskisi/7938169. Erişim tarihi: 10.10.2012).
- Kış, A. ve Necdet K. (2010). The Characteristics of a Learning School in Information Age. Procedia Social and Behavioral Sciences, 2(2): 797-802.
- Koel, T.(2007). İşletme Yöneticiliği. (11. Basım.). İstanbul: Arıkan Basım.
- Lussier R.. N. (2006). Management Fundamentals Concepts Application Skill Development. (Third Edition.). Springfiel Collage.
- McGill, M.E., Slocum, J.W.Jr. (1993). “Unlearning The Organization”. Organizational Dynamics, 22(2).
- Money, D., Maybury, M. ve Thuraisigngham , B. (2000). Knowledge Manegement. MIT Pres.
- Naktiyok, A.,(2003). İç Girişimcilik. (1.baskı, vol. 203.). İstanbul, Turkey: Beta Yayıncılık.
- Numanoğlu, G. (1999). Bilgi Toplumu-Eğitim-Yeni Kimlikler-II: Bilgi Toplumu ve Eğitimde Yeni Kimlikler. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 32 (1-2): 341-350.
- Probst, G.J.B. ve Buchel, B.S.T. (l997). Organizational Learning: The Competitive Advantage of the Future. London, England: Prentice Hall.
- Senge, P. M. (1993). Beşinci Disiplin. (2. Baskı, Çev. Ayşegül İldeniz ve Ahmet Doğukan). İstanbul, Turkey: Yapı Kredi Yayınları.
- Şimşek, Ş. (1999). Yönetim ve Organizasyon. (5. Baskı.). Ankara, Turkey : Nobel Yayın ve Dağıtım.
- Töremen, F. (2002). Eğitim Örgütlerinde Değişimin Engel ve Nedenleri. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12(1).
- Toprakci, E. (2013) Sınıf Yönetimi Ankara : PegemA Yayınları
- Willard, B.(1994). Annual Leadership Development Prework. IBM Canada: Leadership.
- Wilms, W. W. (1998). Başarıya Giden Yol. Executive Excellence, Mayıs.
- Yalçın, B.; Ay, C. (2011). Bilgi Toplumunda Öğrenen Örgütler Ve Liderlik Süreci Bağlamında Bir Örnek Olay Çalışmas. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(1).
- Yanov, D. (2000). Seeing Organizational Learning. A ‘Cultural’ View,7(2): 247–268.
- Yazıcı, S (2001). Öğrenen Organizasyonlar. İstanbul, Turkey :Alfa Yayınları,.
- Yılmaz, E. (2005). Okullarda Örgütsel Güven Ölçeğinin Geçerlilik ve Güvenirlik Çalışması. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14: 739–756.
- Yılmaz, H., ve Karahan, A. (2010). Liderlik Davranışı, Örgütsel Yaratıcılık ve İş gören Performansı Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi: Uşak’ta Bir Araştırma. Yönetim ve Ekonomi, 17.
- Yumuşak, S., ve H.Yıldız. (2011). “ Eğitim Örgütleri Öğrenen Organizasyon Özellikleri Göstermekte midir? Kamu ve Özel İlköğretim Okullarının Balıkesir İli Örneğinde Karşılaştırmalı Bir Analizi”. İşletme ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 2(4):159-177.
İlköğretim Okullarının Öğrenen Örgüt Özellikleri ve Öğrenen Örgüt Olmalarının Engelleri (Amasya İl Örneği)
Öz
Problem Bilgi toplumunun belirleyici özellikleri çağına uyum sağlayan, sürekli personelini geliştiren, öğrenme olayını yaygın hale getiren yönetim bilimindeki bu yaklaşım “öğrenen organizasyonlar” ya da “öğrenen örgütler“ olarak adlandırılmaktadır. “Öğrenen Örgüt”lerde öğrenme faaliyeti örgütün bütün kanallarına yayılmıştır. Hızlı değişim ve yenilikler karşısında başarılı olmak isteyen bir örgütde sadece tepe yöneticilerinin öğreniyor olması yeterli görülmemektedir. Bu araştırmanın amacı, öğretmenlerin görev yaptıkları okulların öğrenen örgüt özelliklerini taşıma düzeylerine ve öğrenen örgüt olmaya engel nedenlere ilişkin görüşlerini belirlemektir. Yöntem Araştırma 2010–2011 yılında Amasya Merkez ilçede ilköğretim okullarında görev yapan 214 öğretmen üzerinde gerçekleştirilmiştir. Betimsel kapsamda nicel olan bu araştırmada, araştırmacılar tarafından geliştirilen “öğrenen örgüt özelliklerine katılma düzeyi ve öğrenen örgüt olmaya engel nedenleri belirleme anketi” kullanılmıştır. Verilerin çözümlenmesinde, aritmetik ortalama, standart sapma, t testi ve ANOVA kullanılmıştır. Bulgular Elde edilen verilerin çözümlemesi sonucu öğretmenlerin görev yaptıkları okulların birey boyutunda (X=3.22); ekip/takım boyutunda (X=3.18); Örgütsel öğrenme boyutunda (X=3.00) ve öğrenmeye engel nedenler boyutunda ise (X=3.22) toplam puan ortalamalarına göre (2.61-3.40) aralığında kaldıklarını ve bu düzeyin ise öğrenen örgüt özelliklerine “orta düzeyde” katıldıklarını göstermektedir. Sonuç ve Öneriler Öğretmenlerin görev yaptıkları kurumlarının öğrenen örgüt özelliklerine yeter düzeyde sahip olmadığını belirtmeleri, eğitim örgütleri için üzerinde durulması gereken önemli bir tespit olduğu, ilgililerin bu duruma dikkat çekmeleri gerektiği kanısına varılmıştır. Yapılması gereken öğrenen örgüt olmaya neden durumların eğitim örgütleri yönünden sistem bakış açısıyla nedenleri geniş ve kapsamlı olacak şekilde araştırılarak, ivedilikle gerekli önlemlerin alınması gerekir.
Anahtar Kelimeler
İlköğretim İlköğretim öğretmenleri Örgütsel öğrenme Öğrenen örgüt Öğrenen örgüt engelleri
Kaynakça
- Açıkalın, A. (1994). Çağdaş Örgütlerde İnsan Kaynakları Yönetimi, Ankara, Turkey: Pegem A Yayıncılık.
- Arat, M. (1997). “Şirketler Neden Öğrenemez”. Power, 4.
- Argryrıs, C. ve . Schon , D. A. (1978). Organizational Learning: A Theory of Action Perspective. (1. Basım.). Massachusetts: Addison-Wesley Publishing Company.
- Arslantaş, C. C. ve Dikmenli, O. (2007). Eğitim Örgütleri Öğrenen Organizasyon Özellikleri Göstermekte midir? Kamu ve Özel İlköğretim Okullarının Balıkesir İli Örneğinde Karşılaştırmalı Bir Analizi. İşletme ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, ISSN:1309-2448.
- Atak, M. ve Atik, İ. (2007). Örgütlerde Sürekli Eğitimin Önemi Ve Öğrenen Örgüt Oluşturma Sürecine Etkisi. Hava Kuvvetleri Komutanlığı Sürekli Eğitim Modeli Örneği, Havacılık ve Uzay Teknolojileri Dergisi, 63(7).
- Aziz, A. (1994). Araştırma Yöntemleri-Teknikleri ve İletişim. (Genişletilmiş ikinci Baskı.). Ankara, Turkey:Turhan Kitapevi.
- Balay, R. (2004). Küreselleşme, Bilgi Toplumu ve Eğitim. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37(2): 61–82.
- Başaran, İ. E. (2000). Eğitim Yönetimi-Nitelikli Okul. (Dördüncü Basım.). Ankara, Turkey: Feryal Matbaası.
- Bozkurt, A. (2000). Yönetimde Çağdaş Yaklaşımlar, Uygulamalar ve Sorunlar.(Vol.43). Ankara, Turkey: Anı Yay.
- Çam, S. (2002). Öğrenen Organizasyon ve Rekabet Üstünlüğü. İstanbul, Turkey: Papatya Yayınları,.
- Çiftçi, F. ve Yılmaz, H.C. (2004). Toplam Kalite Yönetiminin EFQM Modeline Göre İlköğretim Okullarında Uygulanması. Ankara.
- Demirci, M. K. ve Aydemir, M. (2006). “Örgütsel Değerlerin İşletmelerin Sosyal Sorumluluk Anlayışlarını Belirlemedeki Rolü: Bursa İlinde Gerçekleştirilen Bir Araştırma”. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 20 (2): 311-326.
- Elebeyi, P. ve Keleş, Y.(2010). Organizasyon ve Yönetim. Eğitim Bilimleri Dergisi, 2 (2): ISSN: 1309 - 8039 (Online).
- Elma, C. (2000). Öğrenen örgütlerde Takım Çalışması, Yönetimde Çağdaş Yaklaşımlar, Uygulamalar ve Sorunlar. Ankara, Turkey: Anı Yayıncılık.
- Erdoğan, M. (1987). Türkiye’de Spor Salonlarının ve Faaliyetlerinin Durumu ve Yaygınlaştırılması. T.M.O.K. Dergisi, 70.
- Fındıkçı, İ. (1996). Öğreten Okuldan Öğrenen Okula. Yeni Türkiye, 7.
- Garvin, (1997). The learning organization: a review and evaluation. The Learning Organization, 4: 19- 25.
- H. Z. Mating; G, Jandaghı; B. Moını (2007). Comparıng Organızatıonal Learnıng Rates In Publıc And Non-Profıt Schools In Qom Provınce Of Iran. Journal of Applied Quantitative Methods ISSN: 18424562, 2(4).
- İpek, C.(2004). Milli Eğitim Teftiş Sisteminde Yeniden Yapılanma İhtiyacı: Eğitim Denetiminde Yeniden Yapılanma. (1st ed.). Ankara, Turkey: Tem-Sen Yayınları.
- Johnson, M. (1996). Gelecek Bin yılda Yönetim. İstanbul: Gençlik yayınları.
- Karabulut, K. (2012) Örgüt Kültürü ve Cinsiyet İlişkisi http://kaankarabulut.blogcu.com/orgut-kulturu-ve- cinsiyet-iliskisi/7938169. Erişim tarihi: 10.10.2012).
- Kış, A. ve Necdet K. (2010). The Characteristics of a Learning School in Information Age. Procedia Social and Behavioral Sciences, 2(2): 797-802.
- Koel, T.(2007). İşletme Yöneticiliği. (11. Basım.). İstanbul: Arıkan Basım.
- Lussier R.. N. (2006). Management Fundamentals Concepts Application Skill Development. (Third Edition.). Springfiel Collage.
- McGill, M.E., Slocum, J.W.Jr. (1993). “Unlearning The Organization”. Organizational Dynamics, 22(2).
- Money, D., Maybury, M. ve Thuraisigngham , B. (2000). Knowledge Manegement. MIT Pres.
- Naktiyok, A.,(2003). İç Girişimcilik. (1.baskı, vol. 203.). İstanbul, Turkey: Beta Yayıncılık.
- Numanoğlu, G. (1999). Bilgi Toplumu-Eğitim-Yeni Kimlikler-II: Bilgi Toplumu ve Eğitimde Yeni Kimlikler. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 32 (1-2): 341-350.
- Probst, G.J.B. ve Buchel, B.S.T. (l997). Organizational Learning: The Competitive Advantage of the Future. London, England: Prentice Hall.
- Senge, P. M. (1993). Beşinci Disiplin. (2. Baskı, Çev. Ayşegül İldeniz ve Ahmet Doğukan). İstanbul, Turkey: Yapı Kredi Yayınları.
- Şimşek, Ş. (1999). Yönetim ve Organizasyon. (5. Baskı.). Ankara, Turkey : Nobel Yayın ve Dağıtım.
- Töremen, F. (2002). Eğitim Örgütlerinde Değişimin Engel ve Nedenleri. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12(1).
- Toprakci, E. (2013) Sınıf Yönetimi Ankara : PegemA Yayınları
- Willard, B.(1994). Annual Leadership Development Prework. IBM Canada: Leadership.
- Wilms, W. W. (1998). Başarıya Giden Yol. Executive Excellence, Mayıs.
- Yalçın, B.; Ay, C. (2011). Bilgi Toplumunda Öğrenen Örgütler Ve Liderlik Süreci Bağlamında Bir Örnek Olay Çalışmas. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(1).
- Yanov, D. (2000). Seeing Organizational Learning. A ‘Cultural’ View,7(2): 247–268.
- Yazıcı, S (2001). Öğrenen Organizasyonlar. İstanbul, Turkey :Alfa Yayınları,.
- Yılmaz, E. (2005). Okullarda Örgütsel Güven Ölçeğinin Geçerlilik ve Güvenirlik Çalışması. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14: 739–756.
- Yılmaz, H., ve Karahan, A. (2010). Liderlik Davranışı, Örgütsel Yaratıcılık ve İş gören Performansı Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi: Uşak’ta Bir Araştırma. Yönetim ve Ekonomi, 17.
- Yumuşak, S., ve H.Yıldız. (2011). “ Eğitim Örgütleri Öğrenen Organizasyon Özellikleri Göstermekte midir? Kamu ve Özel İlköğretim Okullarının Balıkesir İli Örneğinde Karşılaştırmalı Bir Analizi”. İşletme ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 2(4):159-177.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Eğitim Üzerine Çalışmalar |
| Bölüm | Eğitim Bilimleri ve Alan Eğitimi Bilimleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 4 Temmuz 2013 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2013Cilt: 4 Sayı: 2 |
[email protected] http://www.e-ijer.com Adres: Ege Üniversitesi Eğitim Fakültesi Bornova/İzmir