Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Problems of the Supervision of the Public Education Centres

Yıl 2013, Cilt: 4 Sayı: 2, 61 - 77, 04.07.2013

Öz

 Purpose: It can be asserted that there is a lack of research and limited interest on life-long learning and adult learning in Turkey. So, the purpose of this study is to determine the current problems of the supervision of the “Public Education Centres” according to the views of their managers and contribute to the debate on the issue.
Method: The research was designed in qualitative research method. The data were gathered by interviews. In order to conduct the interviews a semi-structured interview form was developed. The study group consisted of 6 head managers of public education centres in the central provinces of Antalya. In the analysis “Content analysis technique” was used with the help of NVivo 10 program.
Results: According to the findings the most problems were stated about supervising the staff. It was found that supervising physical conditions were stated among secondly important problematic issues. Supervising evaluation process was stated to be in the third place. In the fourth place problems about instructional issues were stated and last of all problems about environmental relations were reported by the interviewers.
Conclusions and Recommendations: In relation to supervising individuals the most remarkable problem stated was about annoyance with the perception that the purpose of the supervision was to control and concentrate on official requirements. The participants also stated that supervisors have not had a satisfactory approach to develop personal and professional needs of the staff. Another problem stated by the participants was not to have been guided well enough by the supervisors because of their inequalities on this specialized education field. Being supervised by various professionals and by superiors at the same time was stated to be a challenge in providing an effective and continuous relationship among the supervisor and supervised. On the other hand participants stated that evaluations of the supervision results sometimes by face to face dialogue but most of the times via written reports have been causing difficulties in understanding and making use of them. In relation to supervising school-environment relations the participants complained that the time spent for this purpose was insufficient, observation processes were so superficial that they could not profit well enough from this kind of relationship. As a result in determining and meeting lifelong learning needs, public education centres were not sufficiently supervised. For this reason, there is a strong need to formulate a new kind of supervision structure and employ supervisors according to the required quantitative and qualitative characteristics.


Kaynakça

  • Aydın, M. (1986). Çağdaş Eğitim Denetimi. 2. Baskı. İstanbul: İM Eğitim Araştırma yayın Danışmanlık A.Ş.
  • Eğitim Bilimleri Bakış Açısıyla Eğitimin Güncel Sorunları ve Çözüm Önerileri (2004). Yetişkin eğitiminde sorunlar ve çözüm önerileri. Okul öncesi, ilköğretim, ortaöğretim, mesleki-teknik eğitim, yetişkin eğitimi ve özel eğitim çalıştay raporu. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları. Yayın No: 194.
  • Eurydice (2011). Örgün eğitimde yetişkinler: avrupa’daki politikalar ve uygulamalar. Milli Eğitim Başkanlığı Bakanlığı 09.07.2012]http://sgb.meb.gov.tr/eurydice/kitaplar/Orgun_Egitimde_Yetiskinler/Orgun_Egitimde _Yetiskinler.pdf. Geliştirme Bakanlıklar / ANKARA. [Internet
  • Gültekin T. A., Saracoğlu, M. ve Akcan, C. (2008). Turkiye’de halk eğitimi veren merkezlerde çalışan eğitim personelinin ve öğrencilerin bazı demografik özellikleri. Kamu İş, 10 (2): 137-151.
  • Milli Eğitim Bakanlığı (1973). Millî Eğitim Temel Kanunu. Kanun Numarası: 1739. Y Resmi Gazete. Sayı: 14574.
  • Milli Eğitim Bakanlığı (1993). Teftiş Kurulu Tüzüğü. Kanun Numarası: 3797. Resmî Gazete. 21501.
  • Millî Eğitim Bakanlığı (2010). Yaygın Eğitim Kurumları Yönetmeliği. Resmî Gazete. Sayı: 27587.
  • Milli Eğitim Bakanlığı (2011). Halk Eğitimi Faaliyetlerinin Uygulanmasına Dair Yönerge. Tebliğler Dergisi: Sayı: 2645, Md. 32.
  • Milli Eğitim Bakanlığı (2011a). Milli Eğitim Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname. Resmi Gazete. Sayı: 28054.
  • Millî Eğitim Bakanlığı (2011b). Eğitim Müfettişleri Başkanlıkları Yönetmeliği. Resmî Gazete, 27974.
  • Kuş, E. (2007). Nicel-nitel araştırma teknikleri. 2. Baskı. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Mason J. (2002). Qualitative Researching. 2nd. Ed. London: Sage Publications Ltd.
  • Mayring, P. (2000). Nitel sosyal araştırmaya giriş, (A. Gümüş ve M.S. Durgun, Çev.). Adana: Baki Yayınevi.
  • Miser, R. (2002). Küreselleşen dünyada yetişkin eğitimi. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 35 (1-2): 55-60.
  • Patton, M. Q. (1990). Qualitative Evaluation and Research. 2nd. Ed. California: USA. Sage Publications Inc.
  • Ramazan, O. (2009). Türk Eğitim Sisteminin Yapısı ve İşleyişi. Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi. (Ed. A. Oktay). İstanbul: Kriter Yayınları. Yayın No: 38.
  • Rubin, H. and Rubin, I. (1995). Qualitative Interviewing: The Art of Hearing Data. Thousand Oaks, CA: Sage.
  • Sergiovanni, T. J. and Starratt R. J. (2002). Supervision a Redefinition. 7th. Edition., United States: McGraw-Hill, Inc.
  • Sullivan, S. and Glanz, J. (2000). Supervision That Improves Teaching: Strategies And Techniques. California: Corwin Press, Inc.
  • TÜİK, (2010). Eğitim İstatistikleri. http://www.tuik.gov.tr/VeriBilgi.do?alt_id=14. İndirilme tarihi: 09.07.2012
  • Ural, O. (2007). Türkiye’de yetişkin eğitiminin bugünkü durumu ve geleceği. Öğrenen Toplum İçin Yetişkin Eğitimi Sempozyumu Bildirileri. İstanbul: İstanbul Büyükşehir Belediyesi Sanat ve Meslek Eğitimi Kursları (İsmek) Yayınları.
  • Ültanır, E. ve Ültanır, (2005). Estonya, İngiltere ve Türkiye’de yetişkinler eğitiminde profesyonel standartlar. G. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1 (1): 1-23.
  • Yapıcı, M. (2003). Yaygın eğitim. Bilim, Eğitim ve Düşünce Dergisi. 3 (1): 1-6.
  • Yayla, D. (2009) Türk Yetişkin Eğitimi Sisteminin Değerlendirilmesi. Ankara: T.C. Millî Eğitim Bakanlığı Eğitimi Araştırma ve Geliştirme Dairesi Başkanlığı (EARGED)
  • Yazar, T. (2012) Yetişkin eğitiminde hedef kitle. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 4 (7): 21-30
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin Yayıncılık. Ankara.
  • Yıldız, A. (2004) Türkiye’deki yetişkin eğitimi araştırmalarına toplu bakış. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37 (1) 78-97.

-Halk Eğitim Merkezlerinin Denetiminde Karşılaşılan Sorunlar

Yıl 2013, Cilt: 4 Sayı: 2, 61 - 77, 04.07.2013

Öz

Bu çalışmada amaç halk eğitim merkezi müdürlerinin görüşlerinden hareketle halk eğitim merkezlerinin denetimi ile ilgili mevcut durumu betimlemek ve bu alanda yapılacak tartışmalara katkı sağlamaktır. Bu araştırma nitel araştırma yönteminde desenlenmiştir. Veri toplamak amacıyla Görüşme tekniği kullanılmıştır. Görüşme yapmak üzere yarı yapılandırılmış bir Görüşme formu kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubu Antalya İli merkez ilçelerinde bulunan 6 halk eğitim merkezi müdüründen oluşmuştur. Araştırmanın verilerinin analizinde içerik analizi kullanılmıştır. Verilerin analizinde NVivo 10 programından yararlanılmıştır. Elde edilen bulgulara göre en fazla sorun bildirilen alan birey denetimi ile ilgili konulardadır. İkinci sorun alanının ise fiziki mekânların denetimi ile ilgili konulardan oluştuğu anlaşılmaktadır. Üçüncü sırada değerlendirme süreci ile ilgili sorunlar ifade edilmiştir. Dördüncü sırada eğitim öğretim süreci ile ilgili konular ve son olarak da kurum-çevre ilişkileri ile ilgili sorunlar dile getirilmiştir. Birey denetimi ile ilgili olarak ortaya çıkan başlıca sorunun denetimsel etkinliğin kontrol amaçlı ve şekilsel yönünün öne çıkarılmasından duyulan rahatsızlık olduğu dile getirilmektedir. Kişisel ve mesleki gelişme ihtiyaçlarının karşılanması yönünde bir yaklaşım olmaması, bununla birlikte eğitim denetmenlerinin halk eğitim merkezlerinde görev yapan eğitici personelin ihtiyaç duyduğu rehberlik hizmetini sunma yeterliğinde olmaması vurgulanan dikkat çekici konular olmuştur. Bakanlık, il eğitim denetmenleri ve il-ilçe üst yönetimlerinden oluşan çok başlı Denetim uygulamaları etkili bir işbirliğine dayanan, sürekli ve profesyonel bir ilişkinin kurulmasının önünde çok önemli bir sorun olarak görülmektedir. Değerlendirme süreci ile ilgili dile getirilen sorunlar zaman zaman yüz yüze zaman zaman ise yazılı raporlar üzerinden değerlendirme sonuçlarını takip etme zorluğudur. Okul ile çevre ilişkilerinin zaman yetersizliği, iş yoğunluğu ve benzeri nedenlerle yüzeysel gözlemlerin dışında etkin, işe vuruk bir denetleme ve değerlendirme konusu yapılamadığı anlaşılmaktadır. Bu bakımdan bu kurumların amaç yapı ve süreçlerinin gerektirdiği ihtiyaçları karşılayabilecek bir denetsel yapının oluşturulması ve bu ihtiyaçları karşılayabilecek nicelik ve nitelikte denetçilerin istihdam edilmesi gerekmektedir

Kaynakça

  • Aydın, M. (1986). Çağdaş Eğitim Denetimi. 2. Baskı. İstanbul: İM Eğitim Araştırma yayın Danışmanlık A.Ş.
  • Eğitim Bilimleri Bakış Açısıyla Eğitimin Güncel Sorunları ve Çözüm Önerileri (2004). Yetişkin eğitiminde sorunlar ve çözüm önerileri. Okul öncesi, ilköğretim, ortaöğretim, mesleki-teknik eğitim, yetişkin eğitimi ve özel eğitim çalıştay raporu. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları. Yayın No: 194.
  • Eurydice (2011). Örgün eğitimde yetişkinler: avrupa’daki politikalar ve uygulamalar. Milli Eğitim Başkanlığı Bakanlığı 09.07.2012]http://sgb.meb.gov.tr/eurydice/kitaplar/Orgun_Egitimde_Yetiskinler/Orgun_Egitimde _Yetiskinler.pdf. Geliştirme Bakanlıklar / ANKARA. [Internet
  • Gültekin T. A., Saracoğlu, M. ve Akcan, C. (2008). Turkiye’de halk eğitimi veren merkezlerde çalışan eğitim personelinin ve öğrencilerin bazı demografik özellikleri. Kamu İş, 10 (2): 137-151.
  • Milli Eğitim Bakanlığı (1973). Millî Eğitim Temel Kanunu. Kanun Numarası: 1739. Y Resmi Gazete. Sayı: 14574.
  • Milli Eğitim Bakanlığı (1993). Teftiş Kurulu Tüzüğü. Kanun Numarası: 3797. Resmî Gazete. 21501.
  • Millî Eğitim Bakanlığı (2010). Yaygın Eğitim Kurumları Yönetmeliği. Resmî Gazete. Sayı: 27587.
  • Milli Eğitim Bakanlığı (2011). Halk Eğitimi Faaliyetlerinin Uygulanmasına Dair Yönerge. Tebliğler Dergisi: Sayı: 2645, Md. 32.
  • Milli Eğitim Bakanlığı (2011a). Milli Eğitim Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname. Resmi Gazete. Sayı: 28054.
  • Millî Eğitim Bakanlığı (2011b). Eğitim Müfettişleri Başkanlıkları Yönetmeliği. Resmî Gazete, 27974.
  • Kuş, E. (2007). Nicel-nitel araştırma teknikleri. 2. Baskı. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Mason J. (2002). Qualitative Researching. 2nd. Ed. London: Sage Publications Ltd.
  • Mayring, P. (2000). Nitel sosyal araştırmaya giriş, (A. Gümüş ve M.S. Durgun, Çev.). Adana: Baki Yayınevi.
  • Miser, R. (2002). Küreselleşen dünyada yetişkin eğitimi. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 35 (1-2): 55-60.
  • Patton, M. Q. (1990). Qualitative Evaluation and Research. 2nd. Ed. California: USA. Sage Publications Inc.
  • Ramazan, O. (2009). Türk Eğitim Sisteminin Yapısı ve İşleyişi. Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi. (Ed. A. Oktay). İstanbul: Kriter Yayınları. Yayın No: 38.
  • Rubin, H. and Rubin, I. (1995). Qualitative Interviewing: The Art of Hearing Data. Thousand Oaks, CA: Sage.
  • Sergiovanni, T. J. and Starratt R. J. (2002). Supervision a Redefinition. 7th. Edition., United States: McGraw-Hill, Inc.
  • Sullivan, S. and Glanz, J. (2000). Supervision That Improves Teaching: Strategies And Techniques. California: Corwin Press, Inc.
  • TÜİK, (2010). Eğitim İstatistikleri. http://www.tuik.gov.tr/VeriBilgi.do?alt_id=14. İndirilme tarihi: 09.07.2012
  • Ural, O. (2007). Türkiye’de yetişkin eğitiminin bugünkü durumu ve geleceği. Öğrenen Toplum İçin Yetişkin Eğitimi Sempozyumu Bildirileri. İstanbul: İstanbul Büyükşehir Belediyesi Sanat ve Meslek Eğitimi Kursları (İsmek) Yayınları.
  • Ültanır, E. ve Ültanır, (2005). Estonya, İngiltere ve Türkiye’de yetişkinler eğitiminde profesyonel standartlar. G. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1 (1): 1-23.
  • Yapıcı, M. (2003). Yaygın eğitim. Bilim, Eğitim ve Düşünce Dergisi. 3 (1): 1-6.
  • Yayla, D. (2009) Türk Yetişkin Eğitimi Sisteminin Değerlendirilmesi. Ankara: T.C. Millî Eğitim Bakanlığı Eğitimi Araştırma ve Geliştirme Dairesi Başkanlığı (EARGED)
  • Yazar, T. (2012) Yetişkin eğitiminde hedef kitle. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 4 (7): 21-30
  • Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin Yayıncılık. Ankara.
  • Yıldız, A. (2004) Türkiye’deki yetişkin eğitimi araştırmalarına toplu bakış. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37 (1) 78-97.
Toplam 27 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Eğitim Üzerine Çalışmalar
Bölüm Eğitim Bilimleri ve Alan Eğitimi Bilimleri
Yazarlar

Doç.dr.ali Sabanci

Demir Rodoplu

Yayımlanma Tarihi 4 Temmuz 2013
Yayımlandığı Sayı Yıl 2013Cilt: 4 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Sabanci, D., & Rodoplu, D. (2013). -Halk Eğitim Merkezlerinin Denetiminde Karşılaşılan Sorunlar. E-Uluslararası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 4(2), 61-77.

Creative Commons Lisansı
Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)


[email protected]        http://www.e-ijer.com       Adres: Ege Üniversitesi Eğitim Fakültesi  Bornova/İzmir