Research Article
Koronavirüs (Covıd-19) Pandemi Sürecinin Getirisi Olan Uzaktan Eğitimin Etkililiği Üzerine Bir Çalışma
Abstract
Dünyayı tehlike altına alan COVİD-19 pandemi süreci tüm ülkeleri tehdit etmeye devam etmektedir. Bu süreç içinde sosyal mesafe ve izolasyon sebebiyle bir çok faaliyete ara verilmiştir. Bu araştırma, söz konusu pandemi sürecinde yüz yüze eğitime ara verilmesi sonucunda Milli Eğitim Bakanlığının uygulamaya koymuş olduğu uzaktan eğitime ilişkin öğretmen, öğrenci ve veli görüşlerini analiz ederek söz konusu sürecin verimliliği hakkında bilgi sahibi olmayı amaçlamaktadır. Araştırma nitel desen kapsamında oluşturulmuş olup yöntem olarak durum çalışması modeli kullanılmıştır. Çalışmada yarı yapılandırılmış görüşme formu ile veri toplanmış ve bu veriler içerik analizi yöntemiyle çözümlenmiştir. Araştırma katılımcıları belirlenirken amaçlı örnekleme yöntemlerinden olan maksimum çeşitlilik örneklemesi kullanılmıştır. Araştırma örneklemi Gaziantep ilinde bulunan devlet okulunda öğrenim gören 80 öğrenci, 80 veli ve devlet okullarında görev yapmakta olan 80 öğretmenden oluşmuştur. Araştırma verileri incelediğinde elde edilen bulgular doğrultusunda pandemi süreci kapsamında eğitimin aksamaması adına yapılan uzaktan eğitim sistemi hakkında katılımcılar, faydalı yönlerinin olduğu belirtmiş ancak etkileşimin kısıtlı olması, öğrencilerin derse aktif katılamaması, bireysel farklılıklara uygun olmaması, teknik aksaklıklar sebebiyle derse girişte sorun yaşanması vb. hususlarda eksiklerinin olduğunu ve alt yapı, fırsat eşitsizliği, içerik, materyal anlamında geliştirilmesi ve iyileştirilmesi gerektiğini ifade etmişlerdir.
References
- Akdemir, O. (2011). Yükseköğretimimizde Uzaktan Eğitim. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1(2), 69-71.
- Algan, E. (1996). Uzaktan Eğitimde Teknoloji Kullanımı ve Geleceğin Teknolojileri. I. Uluslararası Uzaktan Eğitim Sempozyumu Bildiriler Kitabı içinde (23-24. ss.), MEB FRTEP. Ankara.
- Altıparmak, M. (2011). E-Öğrenme ve Uzaktan Eğitimde Açık Kaynak Kodlu Öğrenme Yönetim Sistemleri. Akademik Bilişim’11 - XIII. Akademik Bilişim Konferansı Bildirileri Kitabı içinde (319-327. ss.). Malatya.
- Antalyalı, Ö., L. (2004). Uzaktan Eğitim Algısı ve Yöneylem Araştırması Dersinin Uzaktan Eğitim ile Verilebilirliği, Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi.
- Aslantaş, T. (2014). Uzaktan Eğitim, Uzaktan Eğitim Teknolojileri ve Türkiye’de Bir Uygulama, 15 Mayıs 2020 tarihinde: http://www.tankutaslantas.com/wp-content/uploads/2014/04/Uzaktan-Eğitim-adresinden alındı.
- Aytaç, T. (2003). Geleceğin Öğrenme Biçimi: E-Öğrenme. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 35(3). Bozkurt, A. (2017). Türkiye’de Uzaktan Eğitimin Dünü, Bugünü ve Yarını, Açık öğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 3(2), 85-124.
- Çoban, S. (2013). Uzaktan ve Teknoloji Destekli Eğitimin Gelişimi, XVI. Türkiye’de İnternet Konferansı Bildiri Kitabı. İstanbul.
- Demir, E. (2014). Uzaktan eğitime genel bir bakış. Dumlupınar University Journal of Social Science/ Dumlupinar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(39), 203-211.
- Dinçer, S. (2016). Bilgisayar Destekli Eğitim Ve Uzaktan Eğitime Genel Bir Bakış,13 Mayıs 2020 tarihinde: https://www.researchgate.net adresinden alındı. Dreyfus, T., Hadas, N., Hershkowitz R. And Schwarz B. B., (2006). Mechanisms for Consolidating Knowledge Constructs. In J. Novotná, H. Moraová, M. Krátká, and N. Stehliková (eds.), Proceedings of the 30th Conference of the International Group for Psychology of Mathematics Education, Vol. 2. Prague, Czech Republic: Charles University Faculty of Education, pp. 465-472.
- Eygü, H., ve Karaman, S., (2013). Uzaktan Eğitim Öğrencilerinin Memnuniyet Algıları Üzerine Bir Araştırma. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3(1), 36-59.
- Gürer, M. D.,Tekinarslan, E., ve Yavuzalp, N. (2016). Çevrimiçi Ders Veren Öğretim Elemanlarının Uzaktan Eğitim Hakkındaki Görüşleri. Turkish Online Journal of Qualitative Inquiry, 7(1), 47-78.
- Jonassen, D. H. And Grabowski, B. L. (1993). Handbook of Individual Differences, Learning, and Instruction. USA: Lawrence Erbaum Associates, Inc., Publishers.
- Fidan, N., & Okan. K. (1975). Açık Yükseköğretim Sistemleri ve Uzaktan Eğitim. Ankara: Ayyıldız Matbaası. Hızal, A.,(1982). Uzaktan Öğretim Süreçleri ve Yazılı Gereçler. (Yayınlanmamış Doçentlik Tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi, Ankara.
- İşman, A. (2005). Uzaktan Eğitim. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
- Kaya, Z., (1996). “Uzaktan Eğitimde Ders Kitapları: Açık öğretim Lisesi Örneği”. Gazi Üniversitesi Endüstriyel Sanatlar Eğitim Fakültesi Baskı Atölyesi.
- Kesim, E. Ve Altınpulluk, H. (2014). Kitlesel çık Çevrimiçi Derslerin Kullanımına İlişkin Uzaktan Eğitim Uzmanlarının Görüşleri. Turkish Online Journal Qualitative Inquiry, 5(4), 62-85.
- Kettanurak, V., Ramamurthy, K. and Haseman, W. D. (2001). User Attitude as a Mediator of Learning Performance İmprovement in an İnteractive Multimedia Environment: an Empirical investigation of the Degree of İnteractivity and Learning Styles. International Journal of Human-Computer Studies, 54, 541-583.
- Kırık, A. (2016). Uzaktan Eğitimin Tarihsel Gelişimi ve Türkiye’deki Durumu. Marmara İletişim Dergisi, (21), 73-94.
- Leymun, Ş. O., Odabaşı, F., & Yurdakul, I. K. (2017). Eğitim Ortamlarında Durum Çalışmasının Önemi. Eğitimde Nitel Araştırmalar Dergisi, 5(3), 367-385.
- MacWilliams. (2000). Turkey’s Old-Fashioned Distance Education Draws the Largest Student Body on Earth. Chronicle of Higher Education, 47 (4), 41-42.
- Moore, M. (1972). Moderator effects of Ambivalence in Attitudemeasurement. Paperread at the Annual Meeting of the Midwestern Psychological Association, Cleveland: Ohio.
- Mutlu, M. E., Özöğüt Erorta, Ö., Kip Kayabaş, B., ve Kayabaş, İ. (2014). Anadolu Üniversitesi Açık öğretim sisteminde e- gelişimi. Ali Ekrem Özkul, Cengiz Hakan Aydın, Elif Toprak, Evrim Genç Kumtepe (Eds). Açıköğretimle 30 Yıl (s.1-58). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları
- Özdemir, S. (2013). Eğitimde Örgütsel Yenileşme. (7. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
- Seferoğlu, S.S. (2009). İlköğretim Okullarında Teknoloji Kullanımı ve Yöneticilerin Bakış Açıları. XI. Akademik Bilişim Konferansı. Şanlıurfa: Harran Üniversitesi.
- Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2010). Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
- Nizam, F. (2004). Eğitim-Öğretimde Kitle İletişim Araçlarının Kullanım Olanakları ve Avantajları, KATÜ Akademik Bilişim. 1-17.
- Verduin, J. R. ve Clark, Jr. T. A. (1994), Uzaktan Eğitim: Etkin Uygulama Esasları (Çev: İ. Maviş), Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Basımevi.
- Yasul, A. F., ve Samancı, O. (2015). Sınıf Öğretmenlerinin Grup Çalışmalarına İlişkin Görüşlerinin İncelenmesi. Iğdır University Journal of Social Sciences, (7), 131-156.
- Yurdakul, B. (2004). Yapılandırmacı Öğrenme Yaklaşımının Öğrenenlerin Problem Çözme Becerilerine, Bilişötesi Farkındalık ve Derse Yönelik Tutum Düzeylerine Etkisi ile Öğrenme Sürecine Katkıları. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Year 2020,
Volume: 5 Issue: 2, 368 - 397, 19.10.2020
Abstract
References
- Akdemir, O. (2011). Yükseköğretimimizde Uzaktan Eğitim. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1(2), 69-71.
- Algan, E. (1996). Uzaktan Eğitimde Teknoloji Kullanımı ve Geleceğin Teknolojileri. I. Uluslararası Uzaktan Eğitim Sempozyumu Bildiriler Kitabı içinde (23-24. ss.), MEB FRTEP. Ankara.
- Altıparmak, M. (2011). E-Öğrenme ve Uzaktan Eğitimde Açık Kaynak Kodlu Öğrenme Yönetim Sistemleri. Akademik Bilişim’11 - XIII. Akademik Bilişim Konferansı Bildirileri Kitabı içinde (319-327. ss.). Malatya.
- Antalyalı, Ö., L. (2004). Uzaktan Eğitim Algısı ve Yöneylem Araştırması Dersinin Uzaktan Eğitim ile Verilebilirliği, Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi.
- Aslantaş, T. (2014). Uzaktan Eğitim, Uzaktan Eğitim Teknolojileri ve Türkiye’de Bir Uygulama, 15 Mayıs 2020 tarihinde: http://www.tankutaslantas.com/wp-content/uploads/2014/04/Uzaktan-Eğitim-adresinden alındı.
- Aytaç, T. (2003). Geleceğin Öğrenme Biçimi: E-Öğrenme. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 35(3). Bozkurt, A. (2017). Türkiye’de Uzaktan Eğitimin Dünü, Bugünü ve Yarını, Açık öğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 3(2), 85-124.
- Çoban, S. (2013). Uzaktan ve Teknoloji Destekli Eğitimin Gelişimi, XVI. Türkiye’de İnternet Konferansı Bildiri Kitabı. İstanbul.
- Demir, E. (2014). Uzaktan eğitime genel bir bakış. Dumlupınar University Journal of Social Science/ Dumlupinar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(39), 203-211.
- Dinçer, S. (2016). Bilgisayar Destekli Eğitim Ve Uzaktan Eğitime Genel Bir Bakış,13 Mayıs 2020 tarihinde: https://www.researchgate.net adresinden alındı. Dreyfus, T., Hadas, N., Hershkowitz R. And Schwarz B. B., (2006). Mechanisms for Consolidating Knowledge Constructs. In J. Novotná, H. Moraová, M. Krátká, and N. Stehliková (eds.), Proceedings of the 30th Conference of the International Group for Psychology of Mathematics Education, Vol. 2. Prague, Czech Republic: Charles University Faculty of Education, pp. 465-472.
- Eygü, H., ve Karaman, S., (2013). Uzaktan Eğitim Öğrencilerinin Memnuniyet Algıları Üzerine Bir Araştırma. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3(1), 36-59.
- Gürer, M. D.,Tekinarslan, E., ve Yavuzalp, N. (2016). Çevrimiçi Ders Veren Öğretim Elemanlarının Uzaktan Eğitim Hakkındaki Görüşleri. Turkish Online Journal of Qualitative Inquiry, 7(1), 47-78.
- Jonassen, D. H. And Grabowski, B. L. (1993). Handbook of Individual Differences, Learning, and Instruction. USA: Lawrence Erbaum Associates, Inc., Publishers.
- Fidan, N., & Okan. K. (1975). Açık Yükseköğretim Sistemleri ve Uzaktan Eğitim. Ankara: Ayyıldız Matbaası. Hızal, A.,(1982). Uzaktan Öğretim Süreçleri ve Yazılı Gereçler. (Yayınlanmamış Doçentlik Tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi, Ankara.
- İşman, A. (2005). Uzaktan Eğitim. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
- Kaya, Z., (1996). “Uzaktan Eğitimde Ders Kitapları: Açık öğretim Lisesi Örneği”. Gazi Üniversitesi Endüstriyel Sanatlar Eğitim Fakültesi Baskı Atölyesi.
- Kesim, E. Ve Altınpulluk, H. (2014). Kitlesel çık Çevrimiçi Derslerin Kullanımına İlişkin Uzaktan Eğitim Uzmanlarının Görüşleri. Turkish Online Journal Qualitative Inquiry, 5(4), 62-85.
- Kettanurak, V., Ramamurthy, K. and Haseman, W. D. (2001). User Attitude as a Mediator of Learning Performance İmprovement in an İnteractive Multimedia Environment: an Empirical investigation of the Degree of İnteractivity and Learning Styles. International Journal of Human-Computer Studies, 54, 541-583.
- Kırık, A. (2016). Uzaktan Eğitimin Tarihsel Gelişimi ve Türkiye’deki Durumu. Marmara İletişim Dergisi, (21), 73-94.
- Leymun, Ş. O., Odabaşı, F., & Yurdakul, I. K. (2017). Eğitim Ortamlarında Durum Çalışmasının Önemi. Eğitimde Nitel Araştırmalar Dergisi, 5(3), 367-385.
- MacWilliams. (2000). Turkey’s Old-Fashioned Distance Education Draws the Largest Student Body on Earth. Chronicle of Higher Education, 47 (4), 41-42.
- Moore, M. (1972). Moderator effects of Ambivalence in Attitudemeasurement. Paperread at the Annual Meeting of the Midwestern Psychological Association, Cleveland: Ohio.
- Mutlu, M. E., Özöğüt Erorta, Ö., Kip Kayabaş, B., ve Kayabaş, İ. (2014). Anadolu Üniversitesi Açık öğretim sisteminde e- gelişimi. Ali Ekrem Özkul, Cengiz Hakan Aydın, Elif Toprak, Evrim Genç Kumtepe (Eds). Açıköğretimle 30 Yıl (s.1-58). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları
- Özdemir, S. (2013). Eğitimde Örgütsel Yenileşme. (7. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
- Seferoğlu, S.S. (2009). İlköğretim Okullarında Teknoloji Kullanımı ve Yöneticilerin Bakış Açıları. XI. Akademik Bilişim Konferansı. Şanlıurfa: Harran Üniversitesi.
- Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2010). Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
- Nizam, F. (2004). Eğitim-Öğretimde Kitle İletişim Araçlarının Kullanım Olanakları ve Avantajları, KATÜ Akademik Bilişim. 1-17.
- Verduin, J. R. ve Clark, Jr. T. A. (1994), Uzaktan Eğitim: Etkin Uygulama Esasları (Çev: İ. Maviş), Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Basımevi.
- Yasul, A. F., ve Samancı, O. (2015). Sınıf Öğretmenlerinin Grup Çalışmalarına İlişkin Görüşlerinin İncelenmesi. Iğdır University Journal of Social Sciences, (7), 131-156.
- Yurdakul, B. (2004). Yapılandırmacı Öğrenme Yaklaşımının Öğrenenlerin Problem Çözme Becerilerine, Bilişötesi Farkındalık ve Derse Yönelik Tutum Düzeylerine Etkisi ile Öğrenme Sürecine Katkıları. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
There are 29 citations in total.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Subjects | Other Fields of Education |
| Journal Section | Articles |
| Authors | |
| Publication Date | October 19, 2020 |
| Submission Date | June 15, 2020 |
| Published in Issue | Year 2020 Volume: 5 Issue: 2 |
Academia Journal of Educational Research