Research Article
BibTex RIS Cite

Türkiye'deki Eğitim Yönetimi ve Denetimi Lisansüstü Programlarının Değerlendirilmesi: Bir Durum Çalışması

Year 2013, Volume: 4 Issue: 3, 74 - 94, 27.06.2013

Abstract

Türkiye'deki Eğitim Yönetimi ve Denetimi Lisansüstü Programlarının Değerlendirilmesi: Bir Durum Çalışması Genişletilmiş Özet Problem: Dünyada eğitim yöneticisi yetiştirme programlarının 1820'li yıllardan günümüze olan tarihsel gelişimi göz önüne alındığında, (1) Eğitim yönetiminin, okulları bir dizi pratik ve uygulamalı yönetsel beceri ile işletmek - yönetmek ihtiyacı dışında gelişme göstermesi, (2) 19. ve 20. yüzyıllarda eğitim örgütlerinin bürokratikleşmesinin bir gereği olarak onları yönetecek olan eğitim liderlerinin uzmanlaşmış profesyonel bilgiye gereksinim duyması ve (3) eğitim yönetiminin akademik, bilimsel ve kuramsal temellerinin eğitim liderlerine, eğitim örgütlerine liderlik etmek üzere ileri araçlar, kavramsal çerçeve ve çağdaş ve kuramsal bilgi sağlaması sonuçlarına ulaşmak mümkündür (Berry ve Beach, 2007; akt. Balcı, 2008). Bunun bilinciyle hareket eden Avrupa ve Amerika' daki eğitim kurumları yönetim bilimine verdikleri önemin bir sonucu olarak yönetici yetiştirme gereksinimini karşılamak üzere hizmetiçinde ve hizmet öncesinde çeşitli düzeylerde yönetici eğitimini zorunlu hale getirmişlerdir. Örneğin, Amerika'da 1990'larda 45 eyalette okul yöneticisi olabilmek için eğitim yönetimi alanında master derecesinde eğitim görmüş olma şartı getirilmiştir (Şişman ve Turan, 2002). Ancak Türk eğitim sisteminde, okul yöneticiliğine geçiş için eğitim yönetimi veya liderlik alanında herhangi bir sertifika veya lisansüstü eğitime yer veren bir yasal düzenleme yapılmadığı gibi, bu alanda lisansüstü yapmış olan adaylara da yöneticiliğe geçişte dikkate değer bir avantaj sağlanmamıştır. Böylece akademik personel yetiştirmenin yanı sıra, amaçları arasında eğitim sistemine yönetici ve lider yetiştirmek olan üniversitelerin “Eğitim Yönetimi ve Denetimi” programlarına olan ilgi azalırken aynı zamanda programın işleyişinde çeşitli sorunlar yaşanmaktadır. Bu çalışmanın amacı, Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Yönetimi ve Denetimi Tezli / Tezsiz Yüksek Lisans Programından mezun ve terk durumundaki öğrencilerin, programın işleyişine ilişkin görüşlerini belirlemektir. Böylece öğrencilerden alınan dönütler doğrultusunda programı değerlendirmek, geliştirmek ve Türkiye'de etkin bir yönetici, lider, denetmen yetiştirmeye katkı sağlamak hedeflenmiştir. Bu amaçla aşağıdaki sorulara yanıt aranmıştır. 1. Eğitim Yönetimi ve Denetimi (EYD) yüksek lisans öğrencilerinin bu alanda yüksek lisans eğitimi alma nedenleri nelerdir? 2. EYD yüksek lisans programı, öğrencilerin beklentilerini ne ölçüde karşılamaktadır? 3. EYD yüksek lisans programı öğrencilerinin almış oldukları eğitim (mesleki, kişisel ve sosyal açıdan) öğrencilerin yaşantılarına nasıl bir katkı sağlamıştır. 4. EYD yüksek lisans öğrencilerinin öğrenimleri sırasında karşılaştıkları sorunlar nelerdir? 5. Öğrencilerin EYD alanında yüksek lisans eğitimlerini yarıda bırakma nedenleri nelerdir? Yöntem: Çalışmada nitel yöntemlerden yararlanılmıştır. Son on yılda Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Yönetimi ve Denetimi alanında Yüksek Lisans programına kayıt olan öğrenciler, araştırmanın evrenini oluşturmaktadır. Verilerin elde edilmesinde, açık uçlu sorulardan oluşan görüşme formundan yararlanılmıştır. Ayrıca enstitünün kayıtları incelenerek doküman incelemesi ve arşiv taraması yapılmıştır. Verilerin analizinde içerik analizi tekniğinden yararlanılmıştır. Elde edilen nicel verilerle ilgili yüzde (%) ve frekans (f) hesaplamaları yapılmıştır. Sonuçlar: Araştırma sonucunda elde edilen bulguların bazıları şunlardır: programa devam eden öğrencilerin çoğunun il dışında görevli öğretmenlerden oluştuğu görülmüştür. Bu öğrencilerin önemli bir kısmı, Antalya iline atama yapmak için bu bölümü tercih ettiğini belirtirken, bir kısmı ise bu bölümü tercih nedeninin kariyer yapmak ve müfettiş ya da yönetici olmak, kişisel gelişim sağlamak, eğitim yönetimi ve denetimi ve meslek alanındaki bilgilerini arttırmak olduğunu belirtmişlerdir. Katılımcıların % 75' inden fazlası programdan beklentilerini tam ya da kısman karşıladıklarını belirtmişlerdir. Katılımcılar programdan kişisel, sosyal ve mesleki alanda faydalandıklarını belirtmişlerdir. Tezsiz program öğrencilerinin hepsi kişisel yarar sağladıklarını, tezli program öğrencilerinin yarısı ise sosyal yarar sağladıklarını belirtmişlerdir. Öğrenciler bu programa devamları sürecinde genel olarak, program, eğitim ve iş arasında denge sağlama, ulaşım ve maddi sorunlar yaşadıkların belirtmişlerdir. Programı terk etme nedenleri arasında rotasyon, zorunlu hizmet, ulaşım ve programın yetersiz görülmesi bulunmaktadır.

References

  • Ada, Ş. and Gümüş, S. (2012) Öğretim liderliği kavramının eğitim yönetimi yüksek lisans programlarına yansıması (Türkiye ve ABD Örnekleri) International Online Journal of Educational Sciences, 4(2), 462-474
  • Akdeniz Üniversitesi (2013). Akdeniz üniversitesi lisansüstü eğitim ve öğretim yönetmeliği [internet-03.10.2013. http ://ebe. Akdeniz. edu. tr._ dinamik \224/ 12.pdf]
  • Akın, U. (2012). Okul yöneticilerinin seçimi ve yetiştirilmesi: Türkiye ve seçilmiş ülkelerden farklı uygulamalar, karşılaştırmalar. AİBU Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. Güz, 12(2) 1- 30
  • Balcı, A. (1999). Eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesi. Eğitimde Yansımalar V. 21. Yüzyıl Eşiğinde Türk Eğitim Sistemi Ulusal Sempozyumu (25- 27 Kasım 1999) Kitabı. Ankara: Öğretmen Hüseyin Hüsnü Tekışık Eğitim Araştırma- Geliştirme Merkezi Yayınları No: 3: 209- 229.
  • Balcı, A. (2002). Etkili Okul, Okul Geliştirme Kuram Uygulama ve Araştırma. Üçüncü Baskı. Ankara: Pegem Yayıncılık.
  • Balcı, A., Memduhoğlu, H. B., İlgan, A., Erdem, M. and Taşdan, M. (2007). Bazı Avrupa Birliği ülkeleri ilköğretim okulu yöneticilerinin seçilmesi ve yetiştirilmesi.21-22 Haziran. 2007. Ankara. II. Ulusal Eğitim Yönetimi Kongresi’nde sunulmuş bildiri.
  • Balcı, A. (2008). Türkiye’de eğitim yönetiminin bilimleşme düzeyi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi. Bahar 2008, Sayı 54, ss: 181-209
  • Bureau of Labor Statistics, (2013). How to Become an Elementary, Middle, or High School Principal. Occupational Outlook Handbook: Elementary, Middle, and High School Principals. www.bls.gov/ooh/Management/Elementary-middle-and-high-school- rincipals.htm#tab-4. [Internet – 29. 05. 2013]. http : //
  • Bursalıoğlu, Z. (1994). Okul Yönetiminde Yeni Yapı ve Davranış. Ankara:Pegem Yayınları.
  • Bush, T. (2005). Preparation For School Leadershıp In The 21 st
  • Century: Internatıonal
  • Perspectıves. [Invited Keynote Paper given at the First HEAD Research Conference, Oslo, June 2005
  • Büyüköztürk, S., Akbaba-Altun, S., and Yıldırım, K., (2010). Teaching and Learning International Survey: National Report for Turkey. Ankara: MEB.
  • Celep, C., Ay, K. F. and Göğüş, N. (2010). Türkiye, Finlandiya ve Kanada’da lisansüstü düzeyde eğitim yöneticisi yetiştiren kurumların karşılaştırılması. .V. Ulusal eğitim yönetimi kongresi. 1-2 Mayıs 2010.Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi-Antalya.
  • Cemaloğlu, N. (2005). Türkiye’de okul yöneticisi yetiştirme ve istihdamı: Varolan durum, gelecekteki olası gelişmeler ve sorunlar. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(3), 249-274.
  • Certo, S., C. (1997). Supirvision: Quality, Diversity, and Technology. Mc Graw Hill Companies, Inc.,Second Edition,. USA.
  • Çelik, V. (2003). Eğitim yöneticisi yetiştirme politikasına yön veren temel eğilimler. C. Elma & Ş. Çınkır (Eds.), 21.Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu (pp.3-12). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
  • Çelik, V. (1999). Eğitimsel Liderlik. Ankara: Doğuş Matbaası
  • Daft, R., L. (2003). Management. Thomson, South Western. Sixth Edition. Ohio.
  • Dalin, P. (1998), School Development Theories and Strategies, London, Cassell.
  • Dessler, G. (2001). Management: Leading People and Organizations in the 21.st Century. Prentice Hall, Inc. Upper Saddle River, NJ.Second Edition.
  • Gümüşeli, A. İ. (1996). İstanbul ilindeki ilköğretim okulu müdürlerinin öğretim liderliği davranışları. (Yayınlanmamış Araştırma) İstanbul: Yıldız Teknik Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi.
  • Işık, H. (2003a). Okul müdürlerinin yetiştirilmesinde yeni bir model önerisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 24: 206-211.
  • Işık, H. (2003b) From policy into practice: the effects of principal preparation programs on principal behavior. International Journal of Educational Reform 12(4), 260-274.
  • Karasar, N. (2006). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel yayınları
  • Kaya, Y. K.(1993). Eğitim Yönetimi. Kuram ve Türkiye’deki Uygulama, Ankara.
  • Kayıkçı, K. (2001). Yönetici Yetiştirme Sorunu. Milli Eğitim Dergisi, Eğitim, Sanat, Kültür. Milli Eğitim Basımevi. (150) 28-32.
  • Korkmaz, M. (2005). Okul yöneticilerinin yetiştirilmesi: sorunlar-çözümler ve önerileri. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25 (3), 237-252.
  • Mayring, P. (2000). Nitel Sosyal Araştırmaya Giriş. (A. Gümüş ve M. S. Durgun, Çev.). Adana: Baki Kitabevi. (orijinal çalışmanın basımı 1990).
  • MEB, (2011). Milli Eğitim Bakanlığı Eğitim Kurumları Yöneticilerinin Atama ve Yer Değiştirmelerine İlişkin Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik, 9 Ağustos, 2011 tarihli Resmi Gazete.
  • Miles, M. B. and Huberman, A. M. (1994). Oualitative Data Analysis. London: Sage Publication.
  • Neuman, W. L. (2006). Toplumsal Araştırma Yöntemleri. Nitel ve Nicel Yaklaşımlar. (S. Özge, Çev. ). İstanbul: Yayın Odası. Cilt.2
  • Örücü, D. and Şimşek, H. (2011). Akademisyenlerin gözünden Türkiye’de eğitim yönetiminin akademik durumu: Nitel bir analiz. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 17(2), 167- 197.
  • Peker, Ö. (1989), Yönetici Eğitimi. Türkiye ve AMME Idaresi Enstitüsü.
  • Reynolds, D. (1991), “School effectiveness in secondary schools: research and its policy implications”, in Riddell, S. and Brown, S. (Eds.), School Effectiveness and its Messages for School Improvement, Edinburgh, The Scottish Office, HMSO.
  • Robbins, S., P. And DeCenzo, D., A. (2007). Supervision Today.Pearson Prentice Hill. Pearson Education Inc. Upper Saddle River, New Jersey. Fifth Edition.
  • Sammons, P., Hillman, J. and Mortimore, P. (1995), Key Characteristics of Effective Schools: A Review of School Effectiveness Research, London, Institute of Education for the Office for Standards in Education.
  • Sezgin, F., Kavgacı, H. and Kılınç A. Ç. (2011). Türkiye’de eğitim yönetimi ve denetimi lisansüstü öğrencilerinin öz değerlendirmeleri. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi. 161-169.
  • Şimşek, H. (2003). Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi: Karşılaştırmalı Örnekler ve Türkiye İçin Çıkarsamalar. Eğitimde Yansımalar – VII. Çağdaş Eğitim Sistemlerinde Öğretmen Yetiştirme. 21-23 Mayıs 2003. Cumhuriyet Üniversitesi Kültür Merkezi. Sivas.
  • Şişman, M. and Turan, S. (2002). Dünyada eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesine ilişkin başlıca yönelimler ve Türkiye için çıkarılabilecek bazı sonuçlar. C.Elma, and Ş. Çınkır (Eds.), 21.Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu (ss. 239-253). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
  • Toprakçı, E. (1995). Eğitim Biliminde Teori ve Pratik Uyumsuzluğu Sorunsalına Farklı Bir Bakış. Ankara: H.Ü II.Eğitim Bilimleri Kongresi (6-8 Eylül 1995) Sözlü Bildiri.
  • Toprakçı, E. (2009). Öğretmenlerin Suç Karnesi- Yargı Kararlı Gazete Haberleri Ölçütünde Denizli: Karşılaştırmalı Fakültesi, IV.Ulusal Eğitim Yönetimi Kongresi, Bildiri Kitabı, 14-15 Mayıs 2009 (ss.475- 487) Analiz" Pamukkale Üniversitesi Eğitim
  • Turan, S. and Acat, M. B. (2003). Preparing Turkish school leaders for the twenty first century: A model for administrator preparation programs. The Second Annual Global Leadership Forum, June 5-8, 2003, Bahçeşehir Üniversitesi, Istanbul.
  • Turhan, M. and Yaraş, Z. (2013). “Lisansüstü programların öğretmen, yönetici ve denetmenlerin mesleki gelişimine katkısı.” Elektronik Sosyal Bilgiler Dergisi:12 (:43), 200-218.
  • Taymaz, H. (2000). Okul Yönetimi. 5. Baskı. Ankara:Pegem Yayıncılık.
  • Türkiye’deki Eğitim Yönetimi ve Denetimi Lisansüstü
  • Programlarının Değerlendirilmesi: Bir Durum Çalışması

The Evaluation of Educational Administration and Supervision Graduate Programs in Turkey:A Case Study

Year 2013, Volume: 4 Issue: 3, 74 - 94, 27.06.2013

Abstract

The aim of this study is to specify students' views concerning the Educational Administration and Supervision Program and thus to evaluate and improve the program and contribute to the growth of an influential administrator, leader and supervisor in Turkey, Qualitative method is included in the study. The universe consists of students who have registered the program in the last ten years. An open-ended question form is used to collect data. Document review and archive scan are also used. Content analysis is the techniques used to analyze the data. Percentage (%) and frequency (f) calculations were carried out for the data. Some of the results obtained from the study are as follows: Most of the students who attended the program consist of teachers dwelling in other cities. Some of them preferred this program to be appointed to Antalya. Some also preferred this program for personal development, to have an academic career or to become an administrator or inspector.
Keywords: Leadership; administration; students' perception; master degree

References

  • Ada, Ş. and Gümüş, S. (2012) Öğretim liderliği kavramının eğitim yönetimi yüksek lisans programlarına yansıması (Türkiye ve ABD Örnekleri) International Online Journal of Educational Sciences, 4(2), 462-474
  • Akdeniz Üniversitesi (2013). Akdeniz üniversitesi lisansüstü eğitim ve öğretim yönetmeliği [internet-03.10.2013. http ://ebe. Akdeniz. edu. tr._ dinamik \224/ 12.pdf]
  • Akın, U. (2012). Okul yöneticilerinin seçimi ve yetiştirilmesi: Türkiye ve seçilmiş ülkelerden farklı uygulamalar, karşılaştırmalar. AİBU Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. Güz, 12(2) 1- 30
  • Balcı, A. (1999). Eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesi. Eğitimde Yansımalar V. 21. Yüzyıl Eşiğinde Türk Eğitim Sistemi Ulusal Sempozyumu (25- 27 Kasım 1999) Kitabı. Ankara: Öğretmen Hüseyin Hüsnü Tekışık Eğitim Araştırma- Geliştirme Merkezi Yayınları No: 3: 209- 229.
  • Balcı, A. (2002). Etkili Okul, Okul Geliştirme Kuram Uygulama ve Araştırma. Üçüncü Baskı. Ankara: Pegem Yayıncılık.
  • Balcı, A., Memduhoğlu, H. B., İlgan, A., Erdem, M. and Taşdan, M. (2007). Bazı Avrupa Birliği ülkeleri ilköğretim okulu yöneticilerinin seçilmesi ve yetiştirilmesi.21-22 Haziran. 2007. Ankara. II. Ulusal Eğitim Yönetimi Kongresi’nde sunulmuş bildiri.
  • Balcı, A. (2008). Türkiye’de eğitim yönetiminin bilimleşme düzeyi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi. Bahar 2008, Sayı 54, ss: 181-209
  • Bureau of Labor Statistics, (2013). How to Become an Elementary, Middle, or High School Principal. Occupational Outlook Handbook: Elementary, Middle, and High School Principals. www.bls.gov/ooh/Management/Elementary-middle-and-high-school- rincipals.htm#tab-4. [Internet – 29. 05. 2013]. http : //
  • Bursalıoğlu, Z. (1994). Okul Yönetiminde Yeni Yapı ve Davranış. Ankara:Pegem Yayınları.
  • Bush, T. (2005). Preparation For School Leadershıp In The 21 st
  • Century: Internatıonal
  • Perspectıves. [Invited Keynote Paper given at the First HEAD Research Conference, Oslo, June 2005
  • Büyüköztürk, S., Akbaba-Altun, S., and Yıldırım, K., (2010). Teaching and Learning International Survey: National Report for Turkey. Ankara: MEB.
  • Celep, C., Ay, K. F. and Göğüş, N. (2010). Türkiye, Finlandiya ve Kanada’da lisansüstü düzeyde eğitim yöneticisi yetiştiren kurumların karşılaştırılması. .V. Ulusal eğitim yönetimi kongresi. 1-2 Mayıs 2010.Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi-Antalya.
  • Cemaloğlu, N. (2005). Türkiye’de okul yöneticisi yetiştirme ve istihdamı: Varolan durum, gelecekteki olası gelişmeler ve sorunlar. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(3), 249-274.
  • Certo, S., C. (1997). Supirvision: Quality, Diversity, and Technology. Mc Graw Hill Companies, Inc.,Second Edition,. USA.
  • Çelik, V. (2003). Eğitim yöneticisi yetiştirme politikasına yön veren temel eğilimler. C. Elma & Ş. Çınkır (Eds.), 21.Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu (pp.3-12). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
  • Çelik, V. (1999). Eğitimsel Liderlik. Ankara: Doğuş Matbaası
  • Daft, R., L. (2003). Management. Thomson, South Western. Sixth Edition. Ohio.
  • Dalin, P. (1998), School Development Theories and Strategies, London, Cassell.
  • Dessler, G. (2001). Management: Leading People and Organizations in the 21.st Century. Prentice Hall, Inc. Upper Saddle River, NJ.Second Edition.
  • Gümüşeli, A. İ. (1996). İstanbul ilindeki ilköğretim okulu müdürlerinin öğretim liderliği davranışları. (Yayınlanmamış Araştırma) İstanbul: Yıldız Teknik Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi.
  • Işık, H. (2003a). Okul müdürlerinin yetiştirilmesinde yeni bir model önerisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 24: 206-211.
  • Işık, H. (2003b) From policy into practice: the effects of principal preparation programs on principal behavior. International Journal of Educational Reform 12(4), 260-274.
  • Karasar, N. (2006). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel yayınları
  • Kaya, Y. K.(1993). Eğitim Yönetimi. Kuram ve Türkiye’deki Uygulama, Ankara.
  • Kayıkçı, K. (2001). Yönetici Yetiştirme Sorunu. Milli Eğitim Dergisi, Eğitim, Sanat, Kültür. Milli Eğitim Basımevi. (150) 28-32.
  • Korkmaz, M. (2005). Okul yöneticilerinin yetiştirilmesi: sorunlar-çözümler ve önerileri. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25 (3), 237-252.
  • Mayring, P. (2000). Nitel Sosyal Araştırmaya Giriş. (A. Gümüş ve M. S. Durgun, Çev.). Adana: Baki Kitabevi. (orijinal çalışmanın basımı 1990).
  • MEB, (2011). Milli Eğitim Bakanlığı Eğitim Kurumları Yöneticilerinin Atama ve Yer Değiştirmelerine İlişkin Yönetmeliğinde Değişiklik Yapılmasına Dair Yönetmelik, 9 Ağustos, 2011 tarihli Resmi Gazete.
  • Miles, M. B. and Huberman, A. M. (1994). Oualitative Data Analysis. London: Sage Publication.
  • Neuman, W. L. (2006). Toplumsal Araştırma Yöntemleri. Nitel ve Nicel Yaklaşımlar. (S. Özge, Çev. ). İstanbul: Yayın Odası. Cilt.2
  • Örücü, D. and Şimşek, H. (2011). Akademisyenlerin gözünden Türkiye’de eğitim yönetiminin akademik durumu: Nitel bir analiz. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 17(2), 167- 197.
  • Peker, Ö. (1989), Yönetici Eğitimi. Türkiye ve AMME Idaresi Enstitüsü.
  • Reynolds, D. (1991), “School effectiveness in secondary schools: research and its policy implications”, in Riddell, S. and Brown, S. (Eds.), School Effectiveness and its Messages for School Improvement, Edinburgh, The Scottish Office, HMSO.
  • Robbins, S., P. And DeCenzo, D., A. (2007). Supervision Today.Pearson Prentice Hill. Pearson Education Inc. Upper Saddle River, New Jersey. Fifth Edition.
  • Sammons, P., Hillman, J. and Mortimore, P. (1995), Key Characteristics of Effective Schools: A Review of School Effectiveness Research, London, Institute of Education for the Office for Standards in Education.
  • Sezgin, F., Kavgacı, H. and Kılınç A. Ç. (2011). Türkiye’de eğitim yönetimi ve denetimi lisansüstü öğrencilerinin öz değerlendirmeleri. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi. 161-169.
  • Şimşek, H. (2003). Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi: Karşılaştırmalı Örnekler ve Türkiye İçin Çıkarsamalar. Eğitimde Yansımalar – VII. Çağdaş Eğitim Sistemlerinde Öğretmen Yetiştirme. 21-23 Mayıs 2003. Cumhuriyet Üniversitesi Kültür Merkezi. Sivas.
  • Şişman, M. and Turan, S. (2002). Dünyada eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesine ilişkin başlıca yönelimler ve Türkiye için çıkarılabilecek bazı sonuçlar. C.Elma, and Ş. Çınkır (Eds.), 21.Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu (ss. 239-253). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
  • Toprakçı, E. (1995). Eğitim Biliminde Teori ve Pratik Uyumsuzluğu Sorunsalına Farklı Bir Bakış. Ankara: H.Ü II.Eğitim Bilimleri Kongresi (6-8 Eylül 1995) Sözlü Bildiri.
  • Toprakçı, E. (2009). Öğretmenlerin Suç Karnesi- Yargı Kararlı Gazete Haberleri Ölçütünde Denizli: Karşılaştırmalı Fakültesi, IV.Ulusal Eğitim Yönetimi Kongresi, Bildiri Kitabı, 14-15 Mayıs 2009 (ss.475- 487) Analiz" Pamukkale Üniversitesi Eğitim
  • Turan, S. and Acat, M. B. (2003). Preparing Turkish school leaders for the twenty first century: A model for administrator preparation programs. The Second Annual Global Leadership Forum, June 5-8, 2003, Bahçeşehir Üniversitesi, Istanbul.
  • Turhan, M. and Yaraş, Z. (2013). “Lisansüstü programların öğretmen, yönetici ve denetmenlerin mesleki gelişimine katkısı.” Elektronik Sosyal Bilgiler Dergisi:12 (:43), 200-218.
  • Taymaz, H. (2000). Okul Yönetimi. 5. Baskı. Ankara:Pegem Yayıncılık.
  • Türkiye’deki Eğitim Yönetimi ve Denetimi Lisansüstü
  • Programlarının Değerlendirilmesi: Bir Durum Çalışması
There are 47 citations in total.

Details

Primary Language English
Subjects Studies on Education
Journal Section Educational Sciences and Sciences of Field Education
Authors

Yrd. Doç. Kemal Kayıkçı

Başak Ercan

Publication Date June 27, 2013
Published in Issue Year 2013Volume: 4 Issue: 3

Cite

APA Kayıkçı, Y. D. K., & Ercan, B. (2013). The Evaluation of Educational Administration and Supervision Graduate Programs in Turkey:A Case Study. E-Uluslararası Eğitim Araştırmaları Dergisi, 4(3), 74-94.

Creative Commons Lisansı
Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International (CC BY-NC-SA 4.0)


[email protected]                http://www.e-ijer.com    Address: Ege University Faculty of Education İzmir/Türkiye