Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi

Abstract

Okul yapılandırılırken eğitim programları yoluyla devlet kendi ideolojik ilkelerini kurgular ve uygular. Yani devletin ortaya koyduğu ilkeler öğrenc’su ilkelere uygun davranış sergilediği takdirde toplumda makbul olarak görülür. Siyasal sistemin kalıcılığı ve sürdürülebilirliği bu duyguya bağlı olduğu egemen kesimlerce sıkça dile getirilerek yeni neslin bu doğrultuda yetişmesi istenir. Eğitim sistemi siyasal rejimin kodlarını formal ve informal yollarla, eğitsel ortamda ve dışında çeşitli etkinliklerle öğrenciye bilgi, beceri ve tutum olarak kazandırmaya çalışır. Cumhuriyetin ilan edilmesi ile Osmanlı İmparatorluğu yerini yeni bir rejime bıraktı. Cumhuriyet’in kurucu önderlerince başlatılan eğitim seferberliği, temel misyon ve amaçları ile yeni bir insan yetiştirme paradigmasını içeriyordu. Türkiye Cumhuriyeti ulus devlet yönelimli idi. Bu model tek ulus, tek dil esasına dayanıyor ve laik bir karakterdeydi. Milli eğitim şuraları da bu misyona hizmet edecek içerikteydi. 17-29 Temmuz 1939 tarihlerinde toplanan Birinci Milli Eğitim Şurasında özellikle Türkçenin yayınlaştırılması konusunda önemli kararlar alınmıştır. İkinci Milli Eğitim Şûrası 1943 yılında toplanarak; Türklük eğitiminde tarih öğretiminin metot ve vasıtalar bakımından incelenmesi”, Türkçe eğitimi anadil eğitimi olarak ele alınmış ve öğretimi konusundaki hassasiyete vurgu yapılmıştır. Ahlak eğitimi ile ideal Türk çocuğu kavramları bütünleşik olarak alınmış, ahlak eğitimi “Türk diline, kültürüne, inkılabın eser ve esaslarına, umumiyetle Türklük idealine bağlı bir Türk” yetiştirmek olarak ifade edilmiştir. III. Millî Eğitim Şûrası 2-10 Aralık 1946 tarihleri arasında toplanmıştır. Şûrada ağırlıklı olarak mesleki ve teknik öğretim konuları gündemde yer alırken, okul aile birliği de ilk kez bu şurada görüşülmüştür. Bu şurada eğitimin siyasal işlevinin yanına toplumsal işlevinin yer edinmeye başladığı anlaşılıyor. Bu çalışmada tek parti döneminde toplanan milli eğitim şuralarında ele alınan kararlar, eğitimin siyasi işlevi açısından incelenmiştir.